රැඩිකල් වෙන්නෙ කොහොමද? (අදහස්)

මොකද්ද මේ රැඩිකල් කියන්නෙ. රැඩිකල් මනුස්සය කියන්නෙ වෙනස් විදියට හිතන මනුස්සයට. මුලු සමාජයක්ම එකම විදියකට හිතන සමාජයක වෙනස් විදියට හිතන මනුස්සයෙක් කියන්නෙ මිනිහ සුපිරි රැඩිකල් පොරක් .

කොන්ඩෙ වවාගෙන ඒක පාට කරල, කරාබුවක් දාලා, පච්චයක් ගහල, පැච් කලිසමක් ඇදල, ඇගට වඩා දෙගුණයක් ලොකු ශට් එකක් ඇදල, ජොයින්ටක් සිකරට් එකක් ගහන කොල්ලො, මුලු සර්වාංගයම එලියෙ දාගෙන සම්ප්‍රදාය වෙනස් කරන්න දත කන කෙල්ලො නෙවෙයිද රැඩිකල් … එහෙම නෑ. ඔය එක දෙයක්වත් නොකරන ඒත් ඒ ඔක්කොටම වඩා රැඩිකල් මිනිස්සු ඉන්නවා. අපි බලමු රැඩිකල් වෙන්න පුලුවන් ක්‍රම ටිකක්.

දැන් තියෙන්නෙ අම්ම අප්පවත් කවුද කියල මතක නැති සමාජයක්නේ. මේ සිස්ටම් එකට අනුව හැමෝම යන්නෙ අමතක වෙන සයිඩ් එකට. ඉතින් කවුරු හරි මනුස්සයෙක් අම්ම තාත්තට සලකගෙන ඉන්නවනම් ඌ තමයි රැඩිකල් මනුස්සය. මොකද අම්මෙක් අප්පෙක් මතක නැති වෙන සමාජෙ ඌට අම්ම තාත්ත මතකයි කියන්නෙ ඌ සුපිරි පොරක්.

ආගම දහමට ලැදි මනුස්සයෙක් ඉන්නව කියන්නෙ ඌත් පට්ට රැඩිකල් පොරක්. මොකද මේ පිරිහෙන කාලෙ. ආයුෂ එන්න එන්න අඩු වෙනවා. මිනිස්සු අධර්ම රාගයට විශම ලෝබයට මිත්‍යාදෘෂ්ටියට අහු වෙලා ඉන්න කාලයක්. ඉතින් නිරාගමික යුගයෙ ආගමට දහමට ලැදි එකෙක් ඉන්නව කියන්නෙ ඌත් පට්ට රැඩිකල්. මහ ලොකු දේවල් නෙවෙයි. අඩුම පන්සිල් පද පහවත් රකින්න පුලුවන් නම් ඌ වැඩ්ඩෙක්. ඌ රැඩිකල් පොරක්. හේතුව ඒ දේ හැමෝටම කරන්න බැරි නිසා.

අරක්කු සිකරට් ජොයින්ට් වැහි වැහැල තියෙන සමාජෙ බොන්නැති ඩයල් එකක් ඉන්නව කියන්නෙ ඌත් රැඩිකල් මනුස්සයෙක්. කටක් බඩක් තියෙන ඕන එකෙක්ට බොන්න පුලුවන්. ඒත් නොබී ඉන්න හෙන ගට් එකක් තියෙන්න ඕන. ඉතින් ජොයින්ට සිකරට් එක රැඩිකල් වෙන්න බලපාන්නෙ නෑ. බොන උන් රෑනක නොබොන එකා පට්ට රැඩිකල් පොරක්.

රෑ එලිවෙනකම් ස්මාර්ට් ජංගම දුරකතනය මත්තෙම නැහෙන, ජීවිතයම සයිබර් අවකාශයක් කරගනිපු මිනිස්සු අතර පොතක් පතක් කියවන, අර්ථවත් සින්දුවක් අහන මනුස්සයත් රැඩිකල් පොරක්. උපතින් හැමෝටම මොලයේ නියුරෝන ට්‍රිලියන ගානක් පිහිටනවා. ඒවා සක්‍රීය වෙන්නෙ භාවිතයේ තරමට. මොලය පාවිච්චි කලයුතු කාලයේ සයිබර් ජෝක් බල බලා ඉන්නවනම්, පැය විසිහතරෙන් දොලහක් දහතුනක් නිදාගන්නවනම් කවදාවත් රැඩිකල් මිනිහෙක් වෙන්න බෑ..කියවීම, පුලුවන් විදියට කවියක් කතාවක් ලිවීම මනුස්සයෙක්ට අවශ්‍යම දෙයක්.. ඒ වගේම සින්දු ගත්තොත් රැප් කියල කටට එන හැම වචනයක්ම විලිසංගියක් නැතුව එලියට දාන, බූට් කියල ගෞරවනීය පිරිමිකම බාල්දුවෙන විදියට නාහෙන් අඩන සින්දු තියෙන සමාජයක හොද පද ගැලපීමක් තියෙන හොද සංගීත රසයක් තියෙන නව පැරනි සින්දු අහන මනුස්සයෙක් ඉන්නව කියන්නෙ ඌත් පට්ට රැඩිකල් මනුස්සයෙක්. මොකද ඌ අනිත් උන් හිතන ක්‍රමයට වඩා ලස්සනට හිතන බොලද නැති මනුස්සයෙක් නිසා.

ලස්සනට අර්ථවත් දෙයක් ලියන කතුවරයත් රැඩිකල් මිනිහෙක්. මොකද අනිත් හැම එකාම තමන් ස්වාධීනව හිතන්න උත්සාහයක් ගන්නෙ නෑ. එක්කො මොකෙක්ට හරි මඩක්, නැත්තම් සංස්කෘතික විනාශ කරන දෙයක්, නැත්තම් මිනිස්සු කාලකන්නි කරන නිර්මානයක් ඉදිරිපත් කරල මනුස්සයෙක්ගෙ චින්තන හැකියාව මොට කරන සමාජයක නාමල් ජයසිංහ මහතා වගේ තිර රචකයො, රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ මහතා වගේ ගීත රචකයො, මාටින් වික්‍රමසිංහ මහතා වගේ ගත්කතුවරු, අමරදේව ශූරීන් වගේ ගාන්දර්වයො, රොශාන් රවීන්ද්‍රයන් වගේ නලු නිලියො පිරිහෙන සමාජයේ ඉන්න හොද රැඩිකල් මිනිස්සු විදියට දකින්න පුලුවන්.

ඒ වගේම ආගම ජාතිය වෙනුවෙන් මරාගන්න උන් ඉන්න සමාජයක සිංහලේ, මරක්කලේ, අවුස්සගන්න එපා අපි අමු සක්කිලි කියල පිල් බෙදිල ඉන්න රටක ඔක්කොටම තියෙන්නෙ එකම ලේ, අපි ඔක්කොටම මේ ලංකාවෙ සමගියෙන් ජීවත් වෙන්න ඕන අපි ඔක්කොම ලාංකිකයො කියල හිතන මානුෂවාදී මනුස්සයෙක් ඉන්නවනම් ඌත් මාර රැඩිකල් මිනිහෙක්.

තමන්ගෙ දේශපාලන මතවාදය මොකක් උනත් කෙනෙක්ගෙ වැරැද්ද වැරැද්දක් විදියට දකින මිනිහෙක් ඉන්නවනම් ඌත් මාර රැඩිකල් මනුස්සයෙක්. තමන් පරම්පරාවෙන්ම නිල් කොල රතු කියල බෙදාගෙන තමන්ගෙ උන් කරන හැම සක්කිලි වැඩක්ම හරි කියනවනම් තමන්ට විරුද්ධ එකා කරන හොද දේ හොදයි කියන්න බැරි තරමට කුහකනම් ඌ කවදාවත් රැඩිකල් මිනිහෙක් වෙන්නෙ නෑ.

කදට බඩට හොටු සෙම පෙරන සමාජයේ, අවංකව ආදරය කරන මනුස්සයත් රැඩිකල් මිනිහෙක්. කාමයට රාගයට එහා ගිය සෙනෙහසකින් ආදරය කරන මනුස්සයා සුපිරි දාර්ශනිකයෙක්. වීදි බල්ලො වගේ තැනක් නොතැනක් නැතුව පන්සීයෙ හයසීයෙ රූම් වල සැප බලාගෙන වෘෂණකෝෂ වලින් පැලෝපීය නාලවලින් ආදරය කරන සමාජයක ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් විදියට හදවතින්ම අනිත් කෙනාට සෙනෙහසකක් දක්වන්න පුලුවන් වෙන්නෙ රැඩිකල් මිනිහෙකුට විතරමයි.

සල්ලි මත්තෙම නැහෙන, සේල් එකක් වගේ ගෙදර වාහන පුරෝගෙන මිනිස්සුන්ට සංදර්ශන දාන, දෙතුන්දෙනෙකුට ඉන්න ධවල මන්දිරේ වගේ ගෙවල් හදාගෙන ඉන්න සංදර්ශනකාරී මිනිස්සු ඉන්නවා. එක කිසි අවුලක් නෑ. ඒත් අව්ල තියෙන්නෙ අම්ම තාත්තා ගෑනි ලමයි අදුරන්නෙ නෑ. හිතේ කිසි නිදහසක් නෑ. ලොකු වැඩ කලාට පැවැත්මක් නෑ. අසරණයෙක්ට උදව්වක් නෑ. ඒවගේ ස්වාමියා බිරිඳ ලමයි අමතක වෙන කුජීත සමාජයේ තමන්ට ජීවත් වෙන්න පුලුවන් ප්‍රමානයේ ලස්සන ගෙයක් හදාගෙන, ලස්සනට ගමනක් යන්න පුලුවන් වාහනයක් අරගෙන තම තමන්ගෙ දේවල් තම තමන්ම කරගෙන සැහැල්ලුවෙන් සතුටෙන් ජීවත් වෙන පවුලෙ අයත් එක්ක සතුටින් ගතකරන්න කාලය කැපකරන මනුස්සයත් රියල් රැඩිකල් මිනිහෙක්.️

කැම්පස් එකට අලුතෙන් ලමයි ටිකක් ආවම උන් ටික මරන් කන්න හදල මානසිකව වට්ටලා දනිස් තුවාල කරන සීනිය‍ර්ස්ල ටිකක් අතර ඔවුන් ආදරයෙන් පිලිගෙන කැම්පස් එකේ සම්ප්‍රදායන් හොදින් කියල දීලා, අයියල අක්කලට ගරුකලයුතු ක්‍රමය කියලදීලා ලමයි අතර සුහදත්වය හොදින් හදන ලමයින්ගෙ මනසට එකමුතුකම පාවා නොදීම වගේ දේවල් බොක්කටම වදින විදියට සෙනෙහසින් කියල දෙන ආගන්තුකව නොදන්න තැනකට එන අලුත් එකාට එතන ඉන්න හිතෙන ආදරේ කරන්න හිතෙන තැනක් කරන සීනිය‍ර්ස්ල ටිකක් කියන්නෙ ගෞරවනීය නියම රැඩිකල් මිනිස්සු ටිකක්.

ටොයිලට් ගිහින් පස්ස කොල කෑල්ලකින් පිහිදගෙන එන සුද්දො ඉන්න ලෝකෙක අපි පට්ට පිරිසිදු ජාතියක්, ලිවිංටුගෙදර් කියල රෙදි මාරු කරන්න වගේ ගෑනු මිනිස්සු මාරුකරන ලෝකෙ අපි පට්ට ආදරනීය ජාතියක්. තනි තනියෙන් ගොඩයන්න දගලන ලෝකෙ අපි ආගන්තුක සත්කාර දන්න මානුෂීය ජාතියක්, අම්ම තාත්ත කියන්නෙ තවත් ගෑනියෙක් මිනිහෙක් කියල දකින ලෝකෙ අපි ගාථා දෙකක් කියල අම්මගෙ තාත්තගෙ කකුල් අල්ලලා වදින ශේෂ්ඨ ජාතියක්. හංගන්න ඕන තැන් එලියට දාගෙන ප්‍රාග් ඓතිහාසික මානවයො වගේ හැසිරෙන ලෝකෙක අපි පිලිවෙලට ඇදුමක් ඇදපු ජාතියක් අපිට සුද්දගෙන් ඉගනගන්න අමුතු රැඩිකල්වාදයක් නෑ බන්. අපි උප්පත්තියෙන්ම රැඩිකල් ජාතියක්

රැඩිකල් කියන්නෙ භාහිර දෙයක් නෙවෙයි. ඒක අභ්‍යන්තර දෙයක්, මානසික විප්ලවයක්. ඒකයි කලින් කිව්වෙ කොන්ඩෙන්, රැව්ලෙන්, සිකරට් එකෙන්, හෙලුවෙන් රැඩිකල් වෙන මිනිස්සුන්ට වඩා ඒ දේවල් නොකරන රැඩිකල් මිනිස්සු අපි අතර ඉන්නව කියලා. විජේවීර සහෝදරයලා, චේගුවේරලා, මාක්ස් ලෙනින්ලා, වගේ මිනිස්සු මේ ලෝකෙ අතෑරලා ගියා. ඒක තමයි සිස්ටම් එකේ අවුල. අපිවත් මේ සිස්ටම් එක චේන්ජ් කරමු..

“යදමින් බැද විලන්ගු ලා මගේ පුතා රැගෙන යන්න

ඉදිකටු ඇන ඇගිලි තලා දෙතිස් වදය පමුණුවන්න

අලුත් ලොවක් ගැන සිතීම දඩුවම් දෙන වරද නම්

කුමට එරට අධිකරණය නීතිය සහ විනිසුරන් “

උබලත් දැනගෙන හරි විදියට රැඩිකල් වෙයන්. මේ සමාජය මීට වඩා ලස්සන කරන්න පුලුවන් අපිට විතරයි . මේ ටික කිව්වෙ මෝඩයො ටිකකට නෙවෙයි. අනාගතේ බාරගන්න ඉන්න උගත්තු සෙට් එකක්. රටට තව උගත් මෝඩයෙක් ඕන නෑ. බුද්ධිමත් දාර්ශනිකයෙකුයි අවශ්‍ය.