දෙවිට කියලා කැම්පස් එකෙන් එලියට ඇවිත් පුද්ගලික අංශයේ රැකියාවක් කරගෙන ආතල් එකේ ඉන්න අතරෙ ඔන්න ඉතින් රජයේ පත්වීම් බාර ගන්න කියලා ලියුමක් ඇවිත්.
අම්මො ඔය ලියුම එනකං අපෙ පවුලෙ මට හැර අනික් ඇත්තොන්ට මාර උණක් තිබ්බෙ. ඕකට ඇප්ලිකේෂන් එක දැම්මෙත් මගෙ ඔළුවට පිස්ටල් එක තියලා බලෙන් අත්සන අරගෙන. පිස්ටල් එකක් නම් තිබ්බෙ නෑ ඒ වුනාට හිතාගන්නකො ඒ බලකිරිල්ල.
ඔන්න ඔහොම දාපු ඇප්ලිකේෂන්
එකට එක්සෑම් ඇවිල්ලා ඇඩ්මිසන් එකත් අන්තිම මොහොතේ සාමදාන විනිසුරු වරයෙකුගෙන් අත්සන් කරගෙන එක්සෑම් එකට ගියා ඔන්න.
අම්මටසිරි මෙතන එක විකාරයයි. ඒ අස්සේ බැජ් එකේ බාගයක්ම මෙතන. පොත් වල ඔළුව ඔබාගෙන මොනවා පාඩම් කරනවද මන්දා. ඕනෙ මගුලක් වෙච්චදෙන් අම්මලාට ඕනෙවට මිසක් මට ඕනෙවට ලියන කෙහෙල්මලක් ඈ මේක කියලා හිත හදාගෙන මමත් ගියා ලියන්න.
පලවෙනි පේපර් එක බුද්ධි පරීක්ෂණය. මොනවදෝ තිබ්බා. මමත් මොනවදෝ ලිව්වා. මම නම් හිතුවෙ හරි කියලා. මොනවා අහනවද මන්දා. වයසවල් හොයන්නයි.එක එක විකාර. දෙවෙනි එක විෂයානුබද්ධ දැනුම. අප්පටසිරි ඇග්‍රිකල්චර් පේපර් එක මොලේ කචල් වෙන්නම දීලා තිබ්බා. වැඩි වැඩ නෑ. දන්න ටික ලිව්වා පේපර් එක දුන්නා. අපායට ගියත් කලිං යන්න ඕනෙ කියල ශාලාවෙන් ඉස් ඉස්සෙල්ලම මම ආවා එලියට. අනික් අය අනුකම්පාවෙන් මම දිහා බලනවා. තව පොඩ්ඩෙන් අනුකම්පාව වැඩි වෙලා භූමිකම්පාවකුත් ඇති වෙනවා.
අම්මො ඉතින් විභාගය ඉවරයි කෙල්ල එකෙ කොම්පැනිය පෝසත් කර කර ඉන්නවා. කිසි ආරංචියක් නෑ. ඔන්න ඔහොම මාස 6-7ක් පහු වුණා. ගෙවල් වල මිනිස්සු බලාපොරොත්තු ඉටු නොවෙයි ද මන්දා. මම ලියපුවා මටම ෂුවර් නෑ ඔන්න.
අනෙ දෙවියනෙ මෙන්න ඉන්ටවීව් ඇවිත් දැං පලයන්කො පේරාදෙනිය ට. අමාරුවෙන් සාරියකුත් පටලගෙන, නෑ නෑ ඔසරියකුත් පටලගෙන ඉල්ලලා තිබ්බ සහතික ටිකක් අරගෙන කිලෝමීටර් විස්සක් දුර ගෙවාගෙන නුවරට ඇවිත් ආයෙත් ගම්පොල බස් එකක එල්ලිලා පේරාදෙණිය ට ඇවිත් තවත් කිලෝමීටරයක් විතර පයිනුත් ඇවිත් අර අනුකම්පා කරපු ඈයො පුදුම වෙද්දි මමත් ඉන්ටවීව් ආවා ඔන්න.
කොහොම කොහොමහරි ඒ මගුලත් ඉවර වෙලා ආයෙත් ඉතින් මම කම්පැනි වැඩ. කවුරු බැන්නත් මම ගනන් ගන්නෙත් නෑ. මගෙ නිදහස උපරිමයෙන් භුක්ති විඳින ගමන් ටාගට් ටිකත් අපූරුවට කවර් කරගෙන මම ඉන්නවා ඉතිං.
අයි අයියො මෙන්න පත්වීම් බාර ගන්නළු. බොහොම අමාරුවෙන් මරන්න ගෙනියන හරකෙක් වගේ මාව ඇදගෙන ගිහින් පත්වීම් ලියුම අතට ගත්තාම මෙන්න යකූ පත්වීම අලි කොටි ගහන හද්ද වන්නියකට.
අම්මෙ ඉතිං ඊලග සතියෙ බෑග් මළුත් උස්සගෙන කරුමෙ ගෙවන්න රාජ්‍ය සේවයේ වැඩ බාර ගත්ත. අම්මෝ ඉතින් එහෙම පටන් ගත්තා වූ කරුම පලිසං දීම තවත් ඉවර නෑ. මහ ලොකු උන්දලැ මට බනිනවා බනිනවා ඉවරයක් නෑ. මමත් ඉතින් බැනුමක් අහගෙන මගෙ විදිහට වැඩ කරනවා. මල පැන්නම ලොක්කියොන්ට බනිනවා මූණටම. එයැයිලා ඉතිං මගෙන් පන්න පන්න පලි ගනිනවා.
අනෙ ඉතින් මමත් සොච්චම් පඩියකට බැනුම් එහෙමත් අහගෙන, බෝඩිමට සල්ලිත් ගෙවාගෙන, හරියට කන්නත් නැතිව වේලි වේලි, කම්පැනි එකට පින්සිද්ද වෙන්න ගත්ත බයික් එකේ අව්වෙ කර වෙවී ගෙදර අයගෙ සතුට වෙනුවෙන් වැඩ කරනවා. අනෙ ඉතින් දැං නම් හිටියා හොඳටම ඇති. ආයෙත් පුද්ගලික අංශයටමයි හිත.
උපුටා ගැනීම: Senu Senu