ඕ ලෙවල් ඉවර වෙලා රිසල්ට් එනකම් ගෙදර හිටපු කාලේ තමා මගේ ලයිෆ් එකේ පුල් මාවලස්ම කාලෙ. ඒ ලෙවල් ඉවර වෙලා පාස් ද ෆේල් ද කියලා හිතලා හිත දෙගිඩියාවෙන් හිටිය කාලෙ වගේ නෙමෙයි මම ඕ ලෙවල් උත්තර ලියපු හැටියට ඔක්කොම සබ්ජෙක්ට්ස් පාස් කියලා ඉතින් බුදු ශුවර්. ඒ නිසා මම හෙන ගැම්මෙන් තමා ඒ දවස් වල හිටියේ. මොකා ඇහුවත් විභාගේ ලේසිද කියලා මං ඉතින් අඩියක් විතර උඩ ඉඳන් තමා කියන්නේ විභාගෙ ගොඩ කියලා. අම්මා තාත්තා දෙන්නම රජයේ සේවයේ හින්දා එයාල උදේම ගෙදරින් ගියාම ගෙදර තමා ඉතින් මගෙ ස්වර්ග රාජ්ජෙ.
මගේ ඉස්කෝලේ බොක්කලා සෙට් එක උන නුවා, චෝලියා, ඉසුරුවා, ලෙල්ලා එහෙම හිටියේත් මගේ ගෙවල් ගාවම වගේ. ගාවම කිව්වට බස් දෙකක විතර යන්න ඔනේ ඉතින්. ඒවා වැඩක් නෑ කතාවට එමුකෝ.
ඉසුරුවා ඒ දවස් වල කෑල්ලක් කලා ගණිතය ඉගෙන ගන්න ගිය ක්ලාස් එකේ. ඒ ක්ලාස් එක තමා ක්ලාස් එක. තරමක් ලොකු කාමරයක් තරම් සයිස් ඒක, ලමයි 30 විතරක් හිටපු පොඩි ගෲප් ක්ලාස් එකක්. කොල්ලෝ 9යි කෙල්ලෝම 21යි. හම්මට ඉතින් කෙල්ලො වට කරන් ඉගෙන ගන්න ලැබෙන එක ගැන හිතලා බලහන්කෝ. අපිට ඉතින් ඒදවස් වල ඒක ෆුල් ආතල් ඈ. එක කොල්ලට කෙල්ලෝ 2.3ක අනුපාතයක් තිබ්බත් ඒවා අමතක කරලා පරම පිවිතුරු ප්‍රේමය උතුම් කියලා හිතලා ඉසුරුවා බොක්කෙන්ම ගේමට බැහැලා මියුසියස් කෙල්ලෙක්ට ට්‍රයි කරලා සෙට් කර ගත්තා. ඒ කෙල්ල පොඩ්ඩක් විතර කෙට්ටු නිසා අපේ එවුන් නම දාල තිබ්බේ ඒ දවස් වල ජනප්‍රිය ටෙලිනාට්‍ය චරිතයක් උන ලීලසේන කියන නම. මතකයි නේ බුවාගෙ කටු බොඩිය. කෑල්ල ලස්සන උනාට ඔය ලීලසේන කියන නම කිව්වාම ඒකිට මල පනිනවා අම්බානක.
එක්සෑම් ඉවර වෙලා ගෙදර ඉන්න කාලේ එහෙම ඉසුරුවට කෙල්ලව බලන්න යන්න විදිහක් නෑ. දැන් වගේ ඉස්සර හෑන්ඩ් ෆෝන් එහෙමත් නෑනෙ වීඩියෝ චැට් එකක් වත් දාන්න. නිකම්ම ගෙදර ඉන්නකොට ක්ලාස් යන කාලේ කීයක් හරි ගෙදරට හොරෙන් මාටියා ගහගන්නවා වගේ සල්ලිත් නෑ. කස්ටියට හතේ හත වැදිලා හිටියේ ඉතින්.
“අඩෝ. අද අපි උඹලගේ ගෙදර එනවා. කොහෙවත් යන්නේ නැතුව හිටපන්”
දවසක් ගෙදරට වෙලා ආතල් එකේ ඉන්නකොට නුවා උදේම කෝල් කලා. මටත් හැබැයි එතකොට ගෙදර ඉඳලාම ඇති වෙලා තිබ්බේ.
“මොකේද එන්නෙ? කවුද අපි? උඹේ බයික් එකේ ඔක්කොම එන්නේ කොහොමද ගොනෝ?”
මට මතක් උනේ නුවා ගාව තියන තැපැල් නයින්ටිය. ඒක ගැන වෙන කතාවක් මං මේකෙ ලියලා දාල ඇති බලන්න.
“උඹට එවයින් වැඩක් නෑනෙ. ගෙදර හිටපන් අවලමේ යන්නේ නැතුව”
මටත් ඉතින් හෙන හැපී. ගෙදරටම වෙලා ඉන්නේ නැතුව රෝන්දයක් යන්න පුලුවන් නිසා. අම්මලා උදේ වැඩට යනකොට කොහෙවත් යන්නේ නැතුව ගෙදරට වෙලා හිටපන් කියලා කිව්වත් මං හිනාවක් දාලා කතාව මග ඇරියා.
උදේ දහය විතර වෙනකොට ගේට්ටුව ගාව හෙන බෙල් සද්දයක්. හරියට නිකම් පියුම් අන්කල් ඉයේ බෙදන්න තිබ්බ ලියුමක් අද බෙදනවා වගේ. නාඳුනන අය බෙල් ගැහුවට දොරවල් අරින්න එපා මගෙ රත්තරං කොල්ලව ගෝනිබිල්ලෝ උස්සයි කියලා අම්මලා මංතරේ වගේ කියලා තියන නිසා මං කෝකටත් ජනේලෙන් ඔලුව දාල බැලුවා. හම්මටසිරි අපේ එවුන් සෙට් එකම පුට්ටාර් වල ඇවිත් ගේට්ටුව ගාව බෙල් ගහනවා. මාත් ටාර් ගාල කලිසමට උඩින් සර්ට් එකක් දාගෙන එලියට පැන්නා.
“අඩෝ මචංලා. දැක්ක කල් දෙයියෝ.”
උන් මගේ බොක්කේ යාලුවෝ කියන්නේ උන් ටික මටත් වැඩිපුර එක බයිසිකලයක් අරන් ඇවිත්. නැත්තන් ඉතින් මොකෙක්ගෙ හරි බයිසිකලේ පොල්ලේ වාඩි වෙලා පුක ප්ලැට් කරන් යන්න වෙනවනේ. අනිත් පැත්තට මාව දාගෙන පදින එකාටත් අබ සරණයි ඉතින්. කොල්ලො ටික මොලෙන් හිතලා වැඩ කරලා. තාමත් අවුරුදු 22 ක් තිස්සේ ඒ ෆිට් එක තියන්නේ නිකන් ද ඉතින්.
“කොහෙද බං යන්නේ ඉතින්?”
“මූට ලීලසේනව බලන්නේ නැතුව ඉන්න බෑලු. ගේ හොයන්න යමන් ඉතින් දැන්”
චොලිය ඉසුරුවව පෙන්නලා කිව්වා. සැක් උගේ මූණෙ ආපු මල් හිනාව. ලව් කරන කෑල්ලගේ ගේ හොයන් යන එක ආතල් නැද්ද ඉතින්. පලවෙනි පාරට ගෙවල් හොයන් ගිය එවුන් දන්නව ඇති ඒක. කොල්ලෝ සෙට් එකම දවල් එකොලහට විතර තියන රස්නෙයි දාඩියයි අමතක කරලා කිලෝමීටර් දහයක් විතර පුට්ටාර් පෑගුවා. පන්සල පාරේ ගේ හොය හොය එහාට මෙහාට කෙලවරක් නැතුව පෑගුවත් කෙල්ල තියා බල්ලෙක් වත් පාරෙ හිටියේ නෑ. ඉහින් කනින් දාඩිය බේරෙනවා.
“අඩෝ මේක හරි යන්නෙ නෑ. කෝල් එකක් දීලා වත් ගේ කොහෙද කියලා අහගමු බං”
නුවා ගහක් යට බයිසිකල් එක නතර කලා. සෙට් එකම බයිසිකල් වලින් බැහැලා ගස් හෙවනේ ඉඳ ගත්තා. ඉසුරුවා ගේ මූණ තමයි බලන්න ආතල්. මල ගෙයක් වගේ.
“කෝල් කරන්න සල්ලී නෑ බං. උඹලා ලඟ නැද්ද කීයක්වත්?”
“මූ මගුලක් කියවනවා. කොහෙ තියන සල්ලි ද යකෝ දැන්. උඹ එක්කො ගෙදරින් එනකොට කෝල් කරලා ගේ තියන තැන අහගෙන අපි එනවා කුමාරිකාවට ගෙදරින් එලියට බැහැලා ඉන්න කියලා එන්න ඔනේ”
ලෙල්ලා ට තද වෙලා.
“කෝල් කලා බං. අම්මා ගත්තේ. එහෙමම කට් කලා ඉතින්. නැතුව අම්මට කියන්නයෑ දුව බලන්න එනවා ගෙදරට එන පාර පොඩ්ඩක් කියන්න කියලා”
ඉසුරුවා ඒක කියපු හැටියට අපි සෙට් එකටම හිනා. පව් කොල්ලා. දාහට අරන් නිකම් දීලා පූපත් දීල වගේ.
“යමන් ඉතින් තවත් මෙතන ඉන්නේ නැතුව. අර පැත්තේ පාරට ගිහින් බලමු.”
චෝලිය ඉස්සර උනා. අපි සෙට් එකම උගෙ පස්සෙන් හොරකමේ යන එවුන් වගේ ඉස්සි ඉස්සි ගෙවල් දිහා බල බල යනව. පොලීසියෙන් ආවොත් එහෙම කුදලන් යනවා සුවර් ආයෙ. ඒ අස්සේ ඉස්සරහින් ගිය චොලියා එක පාරටම බයිසිකලේ බ්‍රේක් ගැහුවා.
“අඩෝ අර තියන්නේ ලීලෙ ගෙ ගෙදර”
ඉසුරුවා කලබල වෙච්ච පාර ගේට්ටුව ගාවටම ගිහින් බයිසිකලේ නැවැත්තුවා. අපිත් හතර වටේම කැමරාව දාල බැලුවත් කෙල්ලෙක්ව නම් පැත්ත පලාතක දැක්කේ නෑ.
“කොහෙද යකෝ මගේ පිවිතුරු ප්‍රේමය? උඹ දැක්කද?”
“දැක්කේ නෑ. හැබැයි මේක තමා ගෙදර”
මූ පහේ ටොපියක් වත් කාලද ආවේ. යකෝ කෙල්ලව දැක්කෙත් නෑලු. ඒත් මේකලු ගෙදර. මූට අර සුපර්මෑන් වගේ බිත්ති අස්සෙන් පේනව වත්ද? වලත්තයා මෙච්චර දවස් අපිට නොකියා ගෑණු ගෙවල් ඇතුලේ නාන ඒවත් බලන්න ඇති. ගෙදරකට වැද්දගන්න හොඳ නෑ.
“කොහොමද යකෝ උඹ මේකමයි ගෙදර කියන්නේ”
ඒ අස්සේ ඉසුරුවාට ප්‍රේමේ තද වෙලා. ඌ චෝලියා ඉස්සරහා නාහෙන් අඬනවා. චෝලියා හිනා වෙවීම ඇඟිල්ල දික් කරලා මොනවද පෙන්නුවා. අපිත් සෙට් එකම එබිලා බැලුවා.
“බලහන් යකෝ අර රෙදි වැල දිහා. බලහන් ඒකේ වේලෙන්න වනලා තියන පාට පාට චූටි ජංගි ගොඩ. උඹේ කෑල්ලගේ සරීර ප්‍රමාණය අනුව මට ටක්කෙටම කියන්න පුලුවන් ඔය ජංගි උඹේ ලීලෙ ගේ”
“වල් බල්ලා. මං තෝව මරනවා. මගේ කෑල්ලගේ ජංගි සයිස් එක උඹ දන්නේ කොහොමද? දුවන්න එපා ඔහොම හිටපාආආන්.”
ඉසුරුවා බයික් එකත් බිම අතඇරලා ඔරේරන් කියලා චෝලියා පිටිපස්සේ එලවනවා. අපිට මැරෙන්න හිනා කියන්නේ සෙට් එකම කඳුලු එනකම් හිනා උනා. දුවලා දුවලා හති වැටුන උන් දෙන්නම කරටත් අතදාගෙන ආපහු අපි ලඟට ආවට පස්සෙ තවත් තේරුමක් නැතුව දාඩිය පෙරාගෙන කෑල්ලගේ ගෙදර හොයලා වැඩක් නැති නිසා අපි සෙට් එකම ගෙවල් බලා විසිරුනා.
……………………………………………………………..
“ඔයී ලීලෙ පොඩ්ඩක් මෙහෙට එනවකෝ බඩුවක් අහන්න”
පස්සේ දවසක ක්ලාස් එකේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ සෙට් උන වෙලාවක චෝලියා ඉසුරුවාගෙ කෑල්ලට අපි ළඟට කතා කලා.
“මොකද ඔයී මට ඔය නම කියන්නේ? මං එපා කියලා තියනවා නේද?”
ළඟට ආපු ඒකි මිට මොලෝලා එකක් අරූගේ අතට අත ඇරියා. ඉසුරුවා හොඳ වැඩේ උඹට වගේ හිනා වෙනවා.
“ආව් යකෝ. උඹේ කටු ඇනුනාම රිදෙනවා. මේ ඒක නෙමෙයි. පන්සල පාරෙ පස් වෙනි පටුමගේ හැරුන ගමන් වම් පැත්තේ තියන කලුපාට කිරිබත් කෑලි හැඩේට ගේට්ටුව දාපු ගෙදර උඹේ නේද?”
“හානේ. කොහොමද දන්නේ? ඔයලා ආවද හොයාගෙන. මට කිව්වෙවත් නෑ”
ලීලේ කියනකොටම
“වල් පරයා. ඔහොම නැවතියාආආආන්”
ඉසුරුවා ආපහු චොලියගෙ පස්සෙන් එලවන්න පටන් ගත්තා.
ඉවරයි………….
උපුටා ගැනීම: Sameera Gamage