මං උන්නෙ වේලස් වල ඒ කාලේ. වෙන්න වයිෆ් නොහොත් ගෑල්ලමය උන්නෙ ලිවර්පූල් වල.එයා ගෙන් මට උපන්දිනේට හම්බුණ තෑගි වලින් එකක් තමයි ලා රෝස පාට ටී සර්ට් එකක් , ලා රෝස කිව්වට ඒක මහ එපාම කරපු පාටක්, කොටින්ම මං අකමැතිම පාට. නිකං හම්බෙන අස්පයාගේ දත් ගණන් කරන්නයි ඌ උදේට දත් මැදලද කියලා හොයන්නයි යනවා කියන්නෙ මහ බයානක දෙයක් ,විසේසයෙන් ගෑල්ලමයා දුන්න තෑගි වල අඩුපාඩු , කොටින්ම කලිසමක් කියලා කියුලට් එකක් දුන්නත් ,
“හානේ හරි සෝක් කලිසම, මේක තමා අලුත්ම පැටන් එක”
කියලා ඇඳන් යන එක මානසික සෞඛ්‍ය රැකගැනීමට හේතුවක්.නැත්නම් ගෑල්ලමයි නහකුණු ගානවා
“මං දුන්නොත් තමයි අඳින්න බැරි… වෙන එකෙක් දුන්නා නං කොට්ටෙ යට තියං ඉන්නෙ…”
“ගලපලා ඇඳුමක් ගන්ඩ තේරෙන එකක්යෑ… මම එපැයි සමාජෙට මූණ දෙන්න”
“ඔය අපිලිවෙලට ඔයත් එක්ක පාරේ යන්න බෑ මට නම්”
ඔව්වා අහං ඉන්නවට වඩා දෙන ඕන රෙද්දක් ඇඟවටේ ඔතන් ගියාම එයාට සතුටුයි. එයා සතුටුයි කියන්නෙ මටත් සංතෝසයි ….හැබැයි වොලට් එකට දුකයි. අන්න ඒ ආකාරයට මට ඒ රෝස පාට වස්තරේ ඇඳගෙන ගෑල්ලමයා හම්බවෙන්න අල්ලපු නගරෙට යන්න සිද්ද උනා. ශීතකාලේ පටන් ගත්ත ගමන් නිසා එච්චර සීතලක් නොවුනත් කමිසේ වැහෙන්න ජැකට් එකක් දාගෙම මං හෙන ගැම්මෙන් යනවා
Wrexham ඉඳන් Chester වලට එක කෝච්චියක ගිහින් Chester වලින් Liverpool වලට යන ස්ලෝ ට්‍රේන් එක ගන්න එක,මගේ පුරුද්දක්. ලංකාවේ කෝච්චි ස්ටේශන් සේරම එංගලන්තයේ එව්වා වගේමයි. එකම හැඩයට එකම විදියට සේරම එකම තාලෙට. වඩේ විකුණන, හිඟමන් ඉල්ලන කඩු ගිලින , තව ජැක්පොට් කාරයෝ ටිකක් හිටියා නං ආයේ කතා දෙකක් නෑ ලංකාවේ ෆීලිං එක නියමෙට ගන්න තිබ්බ.
ඔන්න ගමනාන්තයට ලඟා උනා කියමුකො මුලු දවසම එහේ මෙහෙ රවුම් ගහලා , අවශ්‍ය අඩුම කුඩුම මලු ටිකත් එල්ලගෙන මාධවීව ගෙදරට ඇරලලා ආපහු එන ගමනෙදි මට ඉස්සරහට මුලිච්චි වෙනවා අපි එක්ක මාස කීපයක් එකට හිටිය කොල්ලෙක්.
“තෝ කොහෙද මෙහෙ ?”
යනාදී විදියට ආචාර සමාචාර පවත්වලා අන්තිමේ තීරණය උනා සවුදිය පුරන්න තැබෑරුමකට ගොඩ වෙන්න.හැපි අවර්ස් නිසා අරක්කු බීර ලාබයි, සති අන්තෙ නිසා සෙනඟ සූ ගාලා.
අපි දෙන්නත් ගිහිං බාර් කවුන්ටරේ කෙලවරක උස පුටුවල වාඩි වෙලා ඕඩර් කලා
“රණවරා හකුරු එක්ක”
“කොත්තමල්ලි සීනි නැතුව”
ඔය විදියට ශොට් එක දෙක වෙද්දි මං කබාය ගලවලා පුටුවේ ඇන්ද වටේට දැම්මා. කොහොමත් ඔය වෙඩිං වලට ෆුල්සූට් ගහලා ජෙන්ටල්මෑන්ස් ලා වගේ යන අයත් එහෙමයි , පලවෙනි සොට් එක බීලා ටයි එකෙන් කට පිහිනවා. දෙවනි එකට කෝට් එක ගලවනවා , තුන්වෙනි සොට් එක බොද්දි ටයි එක පොඩ්ඩක් බුරුල් කරලා අත් දෙකත් නාවා ගන්නවා… සොට් හතර පහ,හය හත වෙද්දි කමිසේ උඩිං දාං ටයි එක සාක්කුවේ දං නැට්ට කැඩෙනකං නටනවා…අන්තිමට ගෙදර ඇවිල්ලා කෝ යකෝ කෝට් එක කියලා වත්තවටේ හොයනවා… ආං එහෙමයි.
ඕං ඔහොම වැඩේ නැගලා යද්දි මට ටිකක් ඈතින් උන්න තරම්ක් නාකි සුද්දෙක් මං එක්ක හිනා උනා, මාත් හිනා උනා, සුද්ද වීදුරුව උස්සලා චියර්ස් කිව්වා අපි දෙන්නත් චියර්ස් කිව්වා.මෙන්න මේ නොසණ්ඩාල සුද්ද විනාඩියට අපි ලඟ.
“හේයි.. යූ ඕල් රයිට් මේට් “
ආං එහෙම කතාවට ආව සුද්දා එක්ක අපිත් කදේට වැටුනත් ,එක පාරටම ඌ මගේ කරට අතකුත් දැන්මා… ටිකක් වෙලා යද්දි මූ නිකං ඇතිල්ලෙනවා වැඩී කියලා මට තේරුනා…
“මූ මොකාටද එන්න හදන්නෙ ?”
“ඌට ඩෝප් බං… මූ ජොලි බුවෙක් වෙන්න ඕන…”
තවත් ටිකකින් ඌ ෆෝන් එක ඇදලා අරන් මගෙ අංකය්ත්, යාලුවගේ අංකයත් දෙකම දාගත්තා.
අන්න එතනින් එහාට සිද්ද වෙච්ච දේ මෙහෙමයි. මේවා ඇවිල්ලා මගේ චරිතේ මංම ඝාතනය කරගන්නවා,වගේ වැඩ.
සුද්දා සමලිංගිකයෙක්… මගේ කරුමෙට ගෑණි මට අරන් දුන්නා වගේ රෝස පාට කමිස ඇඳන් ඉන්නෙ තමන් සමලිංගිකයෙක් කියලා අනික් අයට දැනගන්න සහ සහකරුවෙක් හොයා ගන්නලු. ඒක සමලිංගික උදවියගේ රහස් සංකේතයක් විදියට පාවිච්චි වෙනවලු.
අපි ඔව්වා කොහොම දැනගන්නද අප්පා.තව පොඩ්ඩෙන් ගැල්ලමයා අරන් දුන්න කමිසේ ඇඳන් ගිහින් පු#ත් ඉරාගෙන ගෙදර එන්න වෙන සීන් එකක් මට වෙන්නෙ. බොහොම අමාරුවේන් පණයි පස්සයි දෙකම බේරං ආපු ගමං ඉසෙල්ලාම කලේ රෝස පාට,කමිසේ ගලවලා ඩස්ට්බින් එකට දාපු එක ඊලඟට කෝල් එකක් අරන් ගෑල්ලමයට විස්තරේ කිව්ව එක.
“මං කිව්වනේ ඔය ලොන්ත රෝස පාටවල් වලට මං කැමති නෑ කියලා”
“ඒ ටී සර්ට් එකේ ඇති වරදක් නෑ… ඒක ඇඳගෙන ඔයා මොකටද බාර් අස්සෙ රිංගන්න ගියේ…”
ෆෝන් එකේ අනික් පැත්තෙන් මට එහෙම උත්තරයක් ලැබුණා.
උපුටා ගැනීම: කුෂාන් ප්‍රේමසිරි