ශ්‍යාමලී (පෙම් කතා)

මේ කතාවට සම්බන්ධ අවුරුද්ද 2004 වර්ෂයයි. ඒ කාලේ තිබ්බ රාජ්‍ය සේවා ලිපිකරු ( දැන් තනතුරු නාමය වෙනස්) තරග විභාගයෙන් මම තරග කල දිස්ත්‍රික්කයේ දෙවන ස්ථානය ලබා ගන්නට මට පුළුවන් උනා. (ඒ කාලේ හෙන මීටරේ ඈ.)

ඒත් ඒ වගේ රක්ෂාවකට යනවාද නැද්ද කියලා හරි හැටි තීරණයක් ගන්න බැරිව ඉදිද්දි මට රජයේ එක්තරා අමාත්‍යාංශයක ලිපිකරු තනතුරක් සදහා පත්වීම් ලිපිය ලැබුනා. ඇත්තටම කිව්වොත් එකල ආමාත්‍යවරයෙකු වී සිටි රිචඩ් පතිරණ මහතාගේ අතින් පත්වීම් ලිපිය ලැබුනා.

ඒත් එක්කම තිබූ යම් යම් හේතූන් හින්දා අන්තිමේදී මේ රක්ෂාවට ටික දවසකට හරි යනවා කියලා හිතුවා.

හිතුවා වගේම යන්න කියලා තිබ්බ දවසේ උදේ 7.30 වෙද්දී මම කිරුලපන පිහිටි අදාල ආයතනය වෙත ගියා කියමුකෝ. (ආයතනයේ නම නොකියා ඉන්නම්.)

මම යද්දී ගේට්ටුව වහලා.මෙලෝ බලු බල්ලෙක් පේන්න හිටියේ නෑ , ඇත්තටම එතන එහෙම අය නම් ඒ කාලේ හිටියේ නෑ .කොහොම හරි පැය භාගයක් වගේ යනකොට ඇතුලක ඉදලා ආපු සිකුරිටි අන්කල් කෙනෙක් (සිරිදේව වගේ මතක එයාගේ නම, පස්සේ ආරංචි උනා මිය ගියා කියලා) “මොකෝ” කියලා ඇහුවේ නැතැයි.

මට මෙහෙට පත්වීමක් ලැබිලා තියෙනවා ,ඒකටයි ආවේ.

අප්පොච්චියේ එහෙම ද මහත්තයා, ලිපිකරු තනතුරක් ද ?

ඔව්.ඔව්.

ඉතින් ඇයි මේ උදේ ම ආවේ..මහත්තයා කොහේ ඉදලා ද එන්නේ.

මහනුවර

හපොයි, එහේ ඉදලා ද ආවේ

නෑ .මම මේ දවස්වල රත්මලානේ ඉන්නේ ,එහේ ඉදලා ආවේ.

මහත්තයෝ මෙහෙ කට්ටිය එනකොට නම් නවය දහය වෙනවා,මහත්තයා ඇවිත් වාඩි වෙලා ඉන්නකෝ .

මමත් ඉතින් ඇතුලට ගිහින් වාඩි වෙලා හිටියා.

ලස්සන ඔෆීස් එකක්.ගොඩනැගිලි හතර පහක් ම තිබුනා.ඒ කාලේ මොබයිල් ෆෝන් එකක් වත් මට තිබුනේ නෑ , ඒ කාලේ ඒවා තරමක් සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩයක්.

ඉතින් මම ගෙනාපු ෆයිල් එකේ තිබ්බ පත්වීම් ලිපිය මුල ඉදලා අගටත් අග ඉදලා මුලටත් කියව කියව හිටියා.

එහෙම ඉන්න කොට පසුබිමෙන් ඇහෙනවා අමුතු දෙබසක්.

ඔව්. ඒ කියන්නේ මෙතන තමයි තැන.

ඔව් ඔව් නෝනා එන්න ඇතුලට.තව මහත්තයෙකුත් ඇවිත් ඉන්නවා. අතන වාඩි වෙලා ඉන්නේ ඒ මහත්තයා තමයි .

මම ඉතින් ඒ පැත්ත බැලුවම හිටගෙන හිටියා කෙල්ලෙක් .අම්මෝ ලස්සන කියලා නම් කියන්න බෑ. ඒත් ලස්සනයි .හුරුබුහුටි පෙනුමක් තියෙන්නේ .

දැන් මේකි ඈත තියාම හිනාවේගෙන මම දිහාට එනවා.

අම්මෝ ඒ වෙලාවේ මේ පපුව. ගැහෙනවා ආයෙ වෙන මොනවා වෙන්නද.ගැහෙනවා කිව්වට ඇත්තටම පපුව නිකම් වාහනයක එන්ජින් එකක් වගේ.විවිධ ශබ්ද ,මට ඇහෙනවා ,දැනෙනවා .

මොකද ඒ කාලේ දැන් වගේම ලැජ්ජාවට බයට හැදුන නිසා කෙල්ලෙක් කතා කලත් වෙව්ලනවා .

ගුඩ් මෝනිං අයියේ..

ගුඩ් මෝනිං නංගී .

අයියත් අද ලු නේද ෆස්ට් එපොයින්මන්ට් අරන් ආවේ.

ඔව් නංගී .

ඔව්..ඇත්තටම ඒ ගැහැනු ලමයා හරිම ලස්සනයි මට නම් ,කතා කරද්දී ආස හිතෙනවා .

එයා ශ්‍යාමලී. ගෙවල් හැලුම්මහර.

අපි දෙන්න ම එකම සෙක්ෂන් එකට වැටුනා. එකම ලග මේස දෙකකුත් ලැබුනා.

ඒත් ඉතින් කරන්න කියලා නම් නිශ්චිත වැඩක් තිබුනේ නෑ .

අපේ සෙක්ෂන් එකේ හිටියා දහ අටක් වගේ මතක. ඒ දහ අටටම කොල්ලො දෙන්නයි.

එක්කෙනෙක් මම ,අනික් අයියා ප්‍රනාන්දු කියලා අවුරුදු පනහක විතර අයියා කෙනෙක් .

ඉතින් ශ්‍යාමලීයි මමයි උදේ ඉදන් හවස් වෙනකල්ම වැඩේ කතා කර කර ඉන්න එක .

එයා බියුටි කල්චර්, ෆැෂන් ඩිසයින්, කෑම වර්ග හදනවා වගේ මට නීරසම මාතෘකා අරන් කතා කලත් මම හරි ආසාවෙන් ඒවා අහන් හිටියා. ගොඩක් දේවල් තේරුනේ නැතත් අහන් ඉන්න බව පෙන්නුවා.

ගොඩක් දවස්වලට අපි ඕෆ් වෙලත් එකටම බස් හෝල්ට් එකට එනවා, එයා එපා කියන්නේ වත් වෙන මොකුත් කියන්නේ වත් නෑ .

එයා ලස්සනට ඇන්දා..ලස්සන සාරී.ඒවට ගැලපෙන ආයිත්තම් .

මම නම් කලිසම් දෙකයි කමිස දෙකයි.කලු සපත්තු දෙකයි.

ඔව් ඇත්තටම මේස් ජෝඩු දෙකයි.ඒ දෙක මාරු කර කර ඇන්දා.

ඒ දවස්වල ආර්ථික තත්ත්වය අයහපත්.

ගොඩක් දවස්වල එකට කෑම කෑවේ නැතත් (එයා ගෙදරින් ගෙනාවා කෑම, මම කැන්ටින් එකෙන්), එයත් එක්ක කන්න එන්න කිව්වට යන්න හිතුනේ නෑ ,මොකද එයාට කන වෙලාවට සෙට් වෙන කර්ෂණී කියලා යාලුවෙක් හිටියා. (ඒ නම නම් හරියටම මතක නෑ ) .

ඒ යාලුවා පණ්ඩිතයි. අපිට කලින් එතන වැඩ. සීනියර් කෙනෙක් .ඉතින් මට එයාව දිරවන්නේ නෑ , ඒ හින්දා යන්නේ නෑ මම .

කොහොම හරි මාස දෙකක් වගේ පොඩි කාලයයි මම එතන වැඩ කලේ. මම එතනින් අයින් උනා.

ඒත් අර කිව්ව ශ්‍යාමලී එක්ක සෑහෙන කාලයක් ෆෝන් එකෙන් ලියුම් වලින් ගණුදෙනු කලා.

කවදාවත් මම එයාට ආදරෙයි කියලා නෑ , ඇත්තටම එහෙම ආදරයක් තිබුනද නැද්ද කියන්න තේරෙන්නෙත් නෑ අදටවත් .

පස්සේ කාලෙක එයා කිව්වා එයාට බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නවා කියලා ,එයා ආමි හරි එයා ෆෝස් හරි කිව්වා වගේ මතකයි.

පස්සේ කොහොම හරි ඒ ගෙදර ෆෝන් නම්බර් එක වැඩ කලේ නෑ , ලියුම් ලිව්වට උත්තර ආවෙත් නෑ .

දැන් නම් බැදලා දරුවොත් ඇති .මම ෆේස්බුක් එකේ හෙව්වා ,හොයාගන්න බැරි උනා.

ඇත්තටම මෙහෙම ලිව්වෙත් මේක වත් එයා දකියි කියලා හිතුන නිසා.

ඇත්තටම ආසයි එක පාරක් ආයෙම කතා කරන්න .

උපුටා ගැනීම:Manjula Kumara