තාත්තෙ මට සමාව දෙන්න…… (වැල්වටාරම්)

මගේ තාත්තා වැඩ කලේ ගොඩනැගිලි දෙපාර්තමේන්තුවෙ..

80-90 කාලෙ කරාපිටිය රෝහල හැදුව වෙලාවෙ site එකේ office එක තාත්තා භාරෙ තිබුනෙ..contract වලින් ලක්ෂ ගනන් ගසා කන්න තාත්තට ඉඩ තිබිබ.ඒත් තාත්තා පඩිය හැර සතපහක් ගත්තෙ නෑ..

Site supervise කරපු TO.ගෙන් දෙදෙනෙක් මට හොදට මතකයි.. එක් කෙනෙක් බස් දෙකක් ගත්තා..අනික්.කෙනා.ඉඩමි අක්කර ගනන් ගත්තා..තාත්තගෙ මෝඩ කමට හිනා උනා..

මට තාම ඒ දවස.මතකයි.ඒ වගේම දුකයි..මම එතකොට හතේ හරි අටෙි පන්තියේ.හරි

පහසුකම් ගාස්තු ගෙවන්න බැරිව තුන්වෙනි දවසටත්.ටීචර් ගෙන්.බැනුමි අහල ගෙදර ආවෙ .තාත්තට හවස කිවිවම මාසෙ පඩි අරන් දෙන්නම් කිවිවා .එදා හවස කොන්ත්‍රාත්තුව කාරයෙක් තාත්තා හමිබවෙන්න ගෙදර ආව.මොකක්ද වැඩකට..එයා එක.සැරේම සල්ලි මිටියක් තාත්ත ගාව ටී පෝ එක උඩතියෙනවා..මල්ලිල එක්ක එලියෙ සෙල්ලම් කර කර හිටපු.මම ජනේලයෙන් අහමිබෙන්.දැක්ක..

තාත්තට මරැව ආවෙිස උනා..ආපහු මෙි පැත්ත පලාතෙ එන්න එපා කියල බැනල බැනල අර මිනිහා එලෙවිවා .අර මිනිහා හොදටම බය වෙලා සල්ලි ටිකත්.බෑග් එකට දාගෙන යන්න ගියා..

මම නොදන්න කමට තාත්තට දොස් කිවිවා සල්ලි ගත්තෙ.නැති එකට….අර TO.දෙන්නගෙ ලමයි ඉන්න හැටි කියල..

තාත්තා මා දිහා කෙලින් බලන් ඉදල කිවිවා පුතේ කවදහරි ඔයාට තේරැමි යයි කියල…

ඒකට මට වැඩි කලක් ගියේ නෑ..

…(බස්)අංකල්ගෙ .කකුල් දෙක.උඩින් එයාගෙම බස් එකක් ගියා .දනහිසට උඩින් කකුල් දෙකම කැපුවා…රස්සාවත් නැති උනා..

අනික් කෙනාගෙ එකම පුතා පස්සෙ කාලෙක මත්කුඩු වලට තදින්ම ඇබිබැහි උනා..සබිබ සකලමනාවම විකුනගත්තා..අංකල් දුකටම.මලා .ඇන්ටි අන්තිම කාලෙ මහලු මඩමක හිටියලු..

මගේ තාත්තා ………මෙි ටික.කියන්නේ ලොකු කමකට නෙමෙයි කතාව සමිපූර්න වෙන්න…මට හිතෙනව ඔබට එය තේරැමි ගත හැකිය කියල…

තාත්තා සත

පහක.වංචාවක් නොකර.හදන්න උර දුන්න කරාපිටිය ශික්ෂන රෝහල අනුබද්ධ රැහුනු විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයට මට ඇතුල් වෙන්න ලැබුනා.

අද මම රෝගීන් දාස් ගානක් සුවපත් කරපු කරන වෛද්‍යවරයෙක්.

ලොකු මල්ලි බැංකු පරිගනක.පිලිබද ඉංජිනේරුවෙක් Australia වල..පොඩි මල්ලි වියාපාරිකයෙක් England වල.එකම.නංගී Drug regulation authority එකේ ඉහල නිලධාරීනියක්..

තාත්තා අප මෙි තත්වයට එනවා දැක්ක .අපේ දරැවන්ගෙත් ආදරය වින්දා..

හැත්තෑ පහක් විතර කිසිදු ලෙඩක් නැතිව හිටිය..මිය ගියේ මාස කිහිපයක ලෙඩකින්….

මැරෙන්න ඉස්සෙල්ලා මට කිවිවා එයාගෙ ජීවිතය සමිපුර්නයි කියල..

එදා සල්ලි ගත්තෙ නැති එකට මම තාත්තට දොස් කියපු එක මට නැවත සිහි වෙනකොට තාත්තා මාව අතහැරල ගිහිල්ලා …..මට සමාව ගන්න බැරි වුනා…..

මගේ ආදරනීය තාත්තා ගැන තැබූ සටහන ගොඩක් අය කියවල .මට සතුටුයි ..ගොඩක් අදහස් දක්වල.ඒව කියවද්දි දැනෙන දෙය තමයි මගේ තාත්තා ජීවිතය අවසන් කාලයේ විදපු සතුට සැනසුම ඒ විදිහට හොර බොරැවෙන්තොරව ජීවත් වෙච්චි ගොඩක් අමිමල තාත්තල විද තිබෙන බවත් එයාලගෙ දරැවන්ට අපට වගේම ඒ ආශිර්වාදය හිමිව තිබෙන බවත් .

මගේ තාත්තට වගේම ඒ සියලු අමිමල තාත්තලටත් මෙි සටහන උපහාරයක් වෙිවා.

ජීවත් වෙලා ඉන්න සැමට මෙය ආදර්ශයක් වෙිවා..

.රජයේ සේවයේ නියුතු මහත්තයෙක් වැඩ කරන තැන අනික් අය bribe ගනිද්දී ආර්ථික අපහසු මැද තමන් නිවැරැදි ව ජීවත් වෙන හැටි ලියල අසාධාරණ ලෙස එහෙත් වෙිගයෙන් ඉදිරියට යන මිනිසුන් මැද තම දරැපවුලට අසාධාරණයක් කරනවාදැයි දෙගිඩියාවෙන් සිටි බවත් මෙි ලිපිය දැකීමෙන් පසු ඒ දෙගිඩියාව සදහටම නැතිව ගිය බව ලියල තිබුනා .

මගේ සතුට උඩින් …

( අලු පිටුව )

උපුටා ගැනීම: Ranjani Indi