මේ ලෝකේ ගෑණියෙක් වෙලා ඉපැදෙන්න හොඳ නැතිම රටවල් අතරෙන් මුලටම තියෙන රටක් තමයි ඉන්දියාව කියන්නේ. එහෙම වෙන්න ගොඩාක් හේතු තියෙනවා.
පළවැනිම හේතුව තමයි ඉන්දියාවේ තියෙන්නේ වෙන කිසිම රටක දකින්ට නැති තරම් උග්‍ර පුරුෂ මූලික සමාජයක්. අද වෙන කොට ඉන්දියාව ආර්ථික සහ විද්‍යා පැත්තෙන් කොච්චර දියුණු වුණත්, ඉන්දියානු කාන්තාවන්ගෙන් බහුතරයක් තාමත් ජීවත් වෙන්නේ ඒ රටේ දෙවැනි පුරවැසියන් විදිහට.
ඉන්දීය කාන්තාවන්ට විවාහයෙන් පස්සේ මුහුණ දෙන්න සිද්ධ වෙන අසරණ ඉරණම ගැන කියැවෙන මලයාලම් ෆිල්ම් එකක් මම ඊයේ බැලුවා. ඒකේ නමThe Great Indian Kitchen. ෆිල්ම් එක මූලික වශයෙන්ම ගොඩනැගිලා තියෙන්නේ අලුත විවාපත් වුණු සැමියෙක් සහ බිරිඳක වටා. අනෙක් ප්‍රධාන චරිතය තමයි සැමියගේ පියා.
The Great Indian Kitchen කියන්නේ ගොඩාක් අඩු වියදමකින් කරපු “ලෝ බජට්” ෆිල්ම් එකක්. ෆිල්ම් එක බලපුවාම තේරෙනවා ඒක ඇත්ත වෙන්න ඇති කියලා. මොකද ෆිල්ම් එකේ සම්පූර්ණ විකාශන කාලයෙන් සියයට 90 ක් විතරම වෙන්වෙලා තියෙන්නේ කුස්සියකට සහ ඉවුම් පිහුම් වැඩවලට.
විවාහයට කලින් පිටරටක සැහැල්ලු ජීවිතයක් ගත කරන මේ බිරිඳ දීග යන්නේ අතිශය ගතානුගතික අදහස් තියෙන ගෙදරකට. සැමියා ගුරුවරයෙක්. බිරිඳට තමන් ආදරය කරනවා කියලා එයා පෙන්නනවා. ඒත් ඇත්තටම ගත්තොත් ඒ මනුස්සයට අනුව බිරිඳ කියන්නේ තමන්ට උයලා පිහලා කන්න දෙන, තමන්ගේ ඇඳුම් පැළැඳුම් හෝදන සහ රෑට තමන්ගේ ආශාවන් සංතර්පනය කරන යන්ත්‍රයක් විතරයි. ඒ මනුස්සයාගේ තාත්තත් ඊට හපන්. දත් මදින්න ටූත් පේස්ට් එකයි, බුරුසුවයි අතට දෙන්න ඕනේ.
The Great Indian Kitchen ෆිල්ම් එක අධ්‍යක්ෂණය කරලා තියෙන්නේ ජියෝ බේබි. බිරිඳට ඉන්නේ නිමිශා සජායන්. සැමියට ඉන්නේ සුරාජ් වෙන්ජරමෝද්.
දෙමළ මළයාලම් ෆිල්ම්වලට කැමැති නම් නිකමට හොයාගෙන බලන්න. බැලුවට පස්සේ තේරෙයි ලංකාවේ ගැහැණු කොයි තරම් වාසනාවන්තද? සහ ඉන්දියාවේ පිරිමින්ට සාපේක්ෂව ලංකාවේ පිරිමි ස්ත්‍රී-පුරුෂ සමානාත්මතාවය අතින් කොයි තරම් ඉදිරියෙන් ඉන්වද කියලා.
මේ ෆිල්ම් එකේ බලපු මුලු වෙලාවෙදිම මට හිතුනේම අර මිනිහටයි උගේ තාත්තටයි කණ පැළෙන්ඩ දෙකක් ගහන්ට තිබ්බ නම් කියලා.
උපුටා ගැනීම: Chinthaka Prasad