උපන් ලපය (වැල් වටාරම්)

“අනේ මට බෑ අක්කා තේරුම් ගන්නකෝ…ප්ලීස්.”ඒ ටික මම කිව්වේ ඉකිබිඳුමක් එක්ක ඇස්වලින් කඳුළු වැටෙද්දි.

“ලොකුදුව දැන් ඔය ඇති.අපි වෙන කෙනෙක් බ්‍රයිඩ්ස් මේඩ් ට බලමු.නංගි බෑම කියනවනම් බල කරන්න එපා…’ “ඒ අම්මා.

අක්කා මා දිහා බලාගෙනම ඉදලා කාමරෙන් ගියා.අම්මාත් හෙමිහිට මගේ ඔළුව අතගාගෙන එළියට ගියා.

මම ගිහින් ඩ්‍රසින්ග් ටේබල් එක ඉස්සරහ ඉදගත්තා.හිසේ වම් පසින් මුහුණට වැටෙන සේ සකසලා තිබුන කඩා හැලෙන කෙටි කොන්ඩෙ පසුපසට කරල මිටි කරලා ඇල්ලුවා.දැන් මට මගේ මූන පේනවා.මගෙම දෑතින් හැඩතල මතුකළ ඇහි බැම, පිරුණ දෙතොල්,පැහැපත් වත…නෑ දකුණු පස පමණක් පැහැපත්ව පේන වත.වම්පස ඇස් කෙළවරසිට වම් කම්මුලේ මුදුන තෙක් පැතිරී ඇති ඝන කළු උපන් ලපය…මම වහා මිටිකරගත් හිස කේ මුදා හැරියා.

නම නුවනි උනාට නුවී කිව්වේ යාළුවෝ.ඒක හරිම ආදරණිය නමක් කියලා මට හිතුනේ යොවුන් වියට එද්දි.මොකද පාසැලේදි මම ලපී අක්කා,ලපී නංගි වෙද්දි සමහරු ලපී දුව කියලත් කිව්වා.ඒකට හේතුව උනේ මගේ මුහුණේ වම්පස පිහිටා තිබුන විශාල කළු උපන් ලපය.ළමා වයසෙදි ඒක ඒ තරම් ගානක් උනේ නෑ.ඒත් ටිකෙන් ටික ලොකු වෙද්දි ඒ ලපය පුදුමාකාර විදියට හිතට වදයක් උනා.ලපී කියනකොට දුකයි තරහයි ලැජ්ජාවයි නිසා ඇඩුවා.අක්කා තමයි නුවී කියන්න ගොඩක් අයට පුරුදු කලේ.එයා හැම තිස්සෙම කිව්වේ “තමුසෙ ඇඩුවට තමුසෙ ලස්සන ඔය බර්ත් මාර්ක් එක නිසා.ඒක හරි ලකී ඕයි “කියලා.ඒත් මට හිත හදාගන්න බැරි උනා.

රන්දීප්, ඒ අක්කාගෙ යාලුවෙක්.මගේ හිතේ තිබුන වගේම හැඩරුව,ගතිගුණ සේරම…ඒත් එකම දවසක් අක්කට විතරක් අහම්බෙන් වගේ කියවුනාට ඒ හැගීමත් හිත අස්සෙම මරල දැම්මේ මුහුනෙ තිබුණ කළු ලපය හිත වහගෙන පැතිරිලා තිබුන නිසා.

” නංගි නැතුව එයාගෙ යාළු මනමාලිට වෙන කවුරුත් එපා” කියලා අක්කා සද්දෙ දානවා.ඒත් මේකප් එකකින්වත් වහන්න බැරි මේ කළු ලපෙත් එක්ක මම කිව්වෙ බෑම කියලා.එයාගෙ ලස්සන දවසෙ පින්තුර ටිකත් මම නිසා කැත වෙනවා.මම හිතුවෙ එහෙම..”හරකියෙ උඹ එදාට මගෙ ලඟම නැතුව මට වැඩක් තියෙනවද..? අඩල දොඩලා එයා එහෙම කිව්වට වත් මම මගෙ තීරණය වෙනස් කලේ නෑ.මොකද මුහුනේ තියන ඒ කළු ලපය නිසා අපහසුතාවය ට පත් උන අමිහිරි සිදුවීම් කීපයක්ම මට වෙලා තිබුනා.සමහර ඒවා අක්කා,අම්මා දැනගෙන හිටියත් සමහර දේවල් මම එයාලට වත් නොකියා තනියම විදගත්තා.මොකද මම දුක්වෙද්දි එයාලත් ගොඩක් දුක්වෙන එක මට දරා ගන්න බැරි නිසා.

අක්කගෙ විවාහයේ සැලසුම් කලේ අපි දෙන්නමයි.වැඩියෙන්ම මගේ අදහස්.එයාව ඇන්දුවෙත් මම.මල් සැකසුම්,ඉන්විටේෂන්,කේක් බොක්ස් ..කොටින්ම වෙඩින්ග් ප්ලෑන් එකම මගේ.

එයාගේ ලස්සනම දවස.මට කාගෙවත් බලපෑමක් නෑ.මම ඇන්දෙ කෙටි ගවුමක්.සුපුරුදු කෙටි කොණ්ඩය.හැබැයි කොන්ඩය මුහුනේ වම් පස පෙනෙන නොපෙනෙන සේ කඩා හැලෙනවා. කවදාවත් හෙවි මේකප් එකකින්වත් වහන්න බැරි ලපයක් නිසා මුහුණට ලොකු දෙයක් කරන්න බෑ.

මගේ බාබි ගර්ල්..

අක්කා මාව දැකලා කිව්වෙ එහෙම.”

මගේ එල්සා “එහෙම කියලා..මම එයාට ෆලයින් කිස් එකක් පාකලා.

හැමදේම ලස්සනයි.වෙනස් වෙඩින්ග් තීම් එක ගැන හැමෝම කතා කලා.මට සතුටුයි.ඒත් හැමෝම අතර සැරිසරන්න,ඒ සතුට විඳින්න මගෙ හිත පස්ස ගැහුවා.හැම තිස්සෙම සෙනඟ අතරින් ඈත් වෙලා ඉන්න ඕන උනා. මූන දීලා හිනා වෙන එක අපහසුවක් උනා.පුළුවන් හැම වෙලේම අක්ක හරි අම්ම හරි මගේ අත මිරිකගෙන හිටියට මම ලැබුන අවසරයෙන් තනි උනා.ලොකු මල් සැකසුම් අස්සෙ මුන හංගගත්තා. සමහර වෙලාවට රෝස පොකුරු අතරින් මම සුරංගනාවියක් වගේ ඉන්න අක්ක දිහා බලනවා.ඒ වෙලාවට අයියට එහා පැත්තෙන් යාළු මනමාලයා වෙලා ඉදන් යාළු මනමාලි උන අක්කාගේ මිතුරියට මොනාහරි කියල හිනාවෙන රන්දීප් දිහාත් බැලෙනවා.දෙතුන් සැරයක් එයා මා එක්ක හිනා උනත් මං ඉක්මනට හිනාවෙලා වෙන පැත්තක් බලන්නේ ඒ හිනාව ඉනාවක් වෙයි කියල බයටමයි

මගේ වෙඩින්ග් ප්ලෑන් එකේ නැති දෙයක් මෙන්න එකපාරටම වෙනවා.අක්කගෙ ස්පීච් එකක්.ආදරනීය කඳුළු පිරුණ ඒ කතාවෙ වැඩිහරියක කියවුණේ “නුවී මගේ නංගි” කියන එක.”මේ තරම් ලස්සන වෙනස් තීම් එකකට හැම දේම සැලසුම් කලේ අපේ නුවී” කියද්දි මුළු මංගල සභාවම මගේ පැත්තට හැරිලා ක්ලැප් කලා.

“මේ හැම තැනම පේන්නෙ එයාගෙ හිතේ තියන ලස්සන..එහෙම මට කියන්නම කියල කාලෙක ඉදන් මට වද දුන්නෙ රන්දීප්…” අක්කා එහෙම ඇත්තටම කිව්වද කියල බලන්න මම ඇස් ඉස්සුවා.රන්දීප් අත් දෙපැත්තටම කරලා ඉන්දීය ජනප්‍රිය නළුවෙක්ගෙ ඇක්ෂන් එකක් දැම්මෙ හැමෝම මහ හඩින් සිනාසෙද්දි..ඒ විතරක්යෑ..රතුරෝස මලකුත් අරන්

අර සෙනඟ මැද්දෙන් මගේ ඉස්සහරට එනවා..අඩියක් වගේ දුරින් නතර උන එයා මට විතරක් ඇහෙන්න කියපු දේ මට හිතුනා ලියන්න.

…..”සමහර අයට තමන් ළග තියන වටිනාකම් තේරෙන්නෙ නෑ.කිසිම වැඩකට නැති දේවල් වෙනුවෙන් ජීවිත කාලෙම හිතින් දුක්වෙනවා…සතුටින් ජීවත් වෙන්නයි හැම වෙලේම ට්‍රයි කරන්න ඕන…”

මට එයාගේ ඇස් දෙක දිහා බලන්න ඕන උනා.ඔව්,දෙපාරක් නොසිතා මම මගේ වම්පස කෙස් රොද ඇගිලි වලින් කන පිටුපසට කරල රදවල එයා දිහා බැළුවා….රන්දීප් වෙන කොහෙවත් නෙමේ බලාගෙන හිටියේ ආදරය පුරවාගෙන කෙලින්ම මගේ ඇස් දෙක දිහාම යි…