දවසක් මමයි නෝනයි යාළුවෙක්ගෙ පාටියකට ගිහින් දෙහිවල ඉදන් ගෙදර එන්න එද්දී පූස් පැටව්, බලු පැටව් විකුණන තැනක් දැකල නෝනට ඕනෙ උනා පූසෙක්ව ගන්න. එයා කාලෙක ඉඳන් මට ඒක කිය කිය හිටියේ. අපේ එක්කෙනත් සත්තුන්ට හරී ආදරෙයි. මමත් ආදරේ නැතුව නෙමේ. ඒත් එයාලව ගෙදර හදන්න වැඩි කැමැත්තක් මගෙ නෑ. ඉතින් මාත් වාහනේ නවත්තල නෝනගෙ පස්සෙන් අර කිව්ව පෙට් ෂොප් එකට ගියා.
දැන් නෝනට ඕනෙ ලස්සන පූස් කෙනෙක් ගන්න. පූසො හිටපු හරියෙ එක කූඩුවක ලස්සන අහිංසක චූටි පූස් පැටියෙක් අපි දෙන්න දිහා ජිල් බෝල වගේ චූටි ඇස් පිය නොගහ බලාගෙන හිටියා. ඒ අහිංසක බැල්මෙ ලොකු බලාපොරොත්තු ගොන්නක් තිබ්බ වගේ අපි දෙන්නටම දැනුන නිසා එයාව ගන්න අපි තීරණය කලා. ඉතිං එයාවත් අරන් අපි ගෙදර ආවා.
මේ පූස් හරීම අහිංසකයි. එයා බොන්නෙ වතුර විතරයි. කිරි පොවන්නම බෑ වගේ. අමුතු කෙනෙක් මෙයා. විශ්වාස කරන එකක් නෑ මෙයා මස් මාළු කන්නෙත් නෑ වගේ. හරි අමාරුයි කෑම කවන්න ගියාම. ඉතිං අපේ නෝනා මෙයාට දැම්මා හොල්මන් නමක් ‘වෙජී’ කියල. ඇත්තටම පූසෙක්ට එහෙම නමක් මේ ලෝකෙ වැටුනම වෙන්න ඇති.
ඉතිං වෙජී ටික ටික අපි අතරෙ ලොකු වෙද්දී අපිට තේරුනා මෙයා සාමාන්‍ය පූසෙක්ට වඩා එහා ගිය අමුතු ගති ලක්ෂණ තියන කෙනෙක් කියල. එයා ඇත්තටම අපිට කිසිම වදයක් දුන්නෙ නෑ. එයාගෙ ශාරීරික අවශ්‍යතාවයක් කරනවවත් අපි දැකල නැති තරම්. එයා එහෙමවත් කරදරයක් නොවුන පූසෙක්. මෙයා සත්තු මරල නෑ කවදාවත්.
මෙයාට කෑම කවන්න ඕනෙ අපේ නෝනා. ඒ බත් ගුලි හදල මේකාව තුරුළු කරන් කවන්න ඕනෙ. පිඟානට දාලා දුන්නොත් සේරම කන්නෙ නෑ. වෙන සතෙකුට ටිකක් අනිවාර්යයෙන් ඉතුරු කරනව. මම දැක්ක දවසක් මෙයා කන්න හදද්දී ළඟ ගෙදරක වෙන පූසෙක් ඇවිත් මෙයාට සද්දයක් දාලා කෑම පිඟානට කිට්ටු කලා. මෙයා සද්දයක් නැතුව අයින් වෙලා අර පූසා කෑම කන දිහා බලන් හිටිය.
මෙයා මනුස්ස ඇසුරට හරි කැමතියි. අපිට ඒ වෙද්දී බබාල නෑ. අපි බැඳපු අළුත. මෙයා බබාල ඉන්න ළඟ ගෙවල් වලට ගිහින් එයාලා එක්ක සෙල්ලම් කරල එනව. ඒවට මෙයා හරි ආසයි. සමහර දාට ළඟ ගෙදරක උත්සවයක් තිබ්බනම් වෙජී එදාට ගෙදර නෑ. ඉන්නේ අර ගෙදර. එයා යන්නේ කන්න බොන්න නෙමේ. මනුස්සයො උත්සවේදි ගන්න ආතල් බලන්න. මෙයා හරි කැමතියි නටනව බලන්න. ඉතිං මෙයා ගෙදර එන්නේ ඒ ගෙදරින් මොනව හරි පොඩි දෙයක් කාලා. ඉතිං මේ යෝධයා එනකම් අපේ නෝනා ඇහැරන් බලන් ඉන්නවා. මම ඔය කෝලං බලන් නෑ නිදා ගන්නවා.
මෙයා ස්වභාවධර්මයට හරීම ලැදියි. වත්තට ගිහින් ඉන්න සත්තු ගැන හරීම අවධානයෙන් බලන් ඉන්නවා. කුරුල්ලන්ට තමා කැමතිම. මෙයා කවදාවත් ඒ කුරුල්ලො පස්සේ සෙල්ලමටවත් එළවල නෑ. පාඩුවේ බලන් ඉන්නවා විතරයි. සාමාන්‍යයෙන් පූසො නාවන්න අමාරුයිනේ. ඒත් අපේ නෝනා ඉදල හිටල මේකාව නාවනව. මරල දාන්න අරන් ගියත් මීක් නොකියා යනව මෙයා. අනේ නාවනකම් පාඩුවේ ඉන්නවා.
මෙයාව අපි අරන් යනව ඩොක්ටර් කෙනෙක් ගාවට. එයාව පරීක්ෂා කරන්න ඩොක්ටර්ට ඉඩ දීල පාඩුවේ ඉන්නවා මෙයා සද්දයක් වත් නොකර. ඒ ඩොක්ටර් හරීම ආදරෙයි මෙයාට. වටේ අයත් හරී ආදරෙයි වෙජී කියල ඉතිං බලන්න එපැයි පිලිගැනීම.
දවසක් අපේ ගෙදර පාටියක් තිබ්බ. ඒකට මගෙ යාළුවො සෙට් එකක්ම ආවා එයාලගෙ දරු පවුල් එක්ක. ළමයි වෙජී එක්ක සෙල්ලම් කර කර හිටිය. අපි යාළුවො ටික වෙනම තැනක සෙට් වෙලා හිටියෙ. ටිකකින් වෙජී ආවා අපි මොකක්ද කරන්නේ බලන්න. අපේ යාළුවොත් මෙයාව හුරතල් කර කර හිටිය. ටිකකින් නෝනා පොඩ්ඩකට මට කුස්සියට කතා කලා. මම ගිහින් එන ටිකට යාළුවො ටික වෙජීට ටිකක් පොවල. මේකා වැනි වැනී ඉඳල පාටිය ඉවර වෙනකම් කට්ටියගෙ ආතල් බලල නිදා ගත්ත තමා දවස් එක හමාරකින් විතර නැගිට්ටේ. නෝනා අහනව මොකක් වෙලාද මේකාට කියල. මට කිව්වැහැකියැ මූ අපි එක්ක බිව්වා කියල.
මේකා නිදා ගන්නෙ අමුතු තාලෙකට ගොඩක් පූසො පැත්තට නිදා ගත්තට කොට්ට දෙකක් මැද්දෙන් නිදා ගන්න මෙයා කැමති අඩට හැරිල නිදා ගන්න. අමුතුම පූසෙක් තමා.
දවසක් මෙයා අමුතු විදියට හැසිරුන හින්ද අපි එයාව ඩොක්ටර් ගාවට ගෙනියද්දී පැත්තට වැටිල නිදි අමාරුවෙන්. කෙදිරි ගානව. කවදාවත් එහෙම ඉදල නෑ. නෝනා අඩනව. ඩොක්ටර් කිව්වා කව්රු හරි මෙයාට වහ දීල කියල. මගෙ පපුව කීරි ගැහිල ගියා. මෙහෙම සතෙකුට වහ දෙන්නෙ මොකාද කියල. ඒ ඩොක්ටර් පුළුවන් තරම් උත්සාහ කලත් වෙජීව බේරගන්න බැරි උනා. එයා අපෙන් සමුගත්තේ හරීයට දුක හිතෙන විදියට. අපේ අත් අල්ලන්. එවෙලේ නම් මටත් ඇඬුනා. එයාව අපි වත්තෙ ආදාහනය කලේ අපේ හිතවත් ගෞරවනීය හාමුදුරුවන් වහන්සේ නමක් නිවසට වඩම්මවල ආගමික වතාවත් කරල. වටේ ඉන්න මිනිස්සු සේරම මෙයාගෙ අවසන් කටයුතු වලට ආවෙ මනුස්සයෙක්ගෙ මළ ගේකට වගේ. ඒ ආපු ගොඩ දෙනෙක් ඇඬුවා. එදා තමා මම දැනගත්තේ වෙජී හොයාගත්ත ආදරය හා ගෞරවය. නෝනා දවස් ගාවක් කන්නෙ නැතුව හිටියා ඒ දුකට. මටත් හරීම දුකක් වෙජීගෙ වෙන් වීම.
මම මෙයාගෙ මරණෙට හේතුව හොයන් ගියා. ගොඩක් අය මේක හොයල තිබ්බ. අපේ ගෙවල් කිට්ටුව ඉන්නවා මහ අමුතු මනුස්සයෙක්. තනියම ඉන්නේ එයා. නෝනගෙන් ඩිවෝස් වෙලා. මෙයාට බල්ලෝ පෙන්නන්න බෑ. සත්තු මරනවලු පුදුම විදියට. මේ මනුස්සය බල්ලෝ මරන්න කෑම එකකට වහ දාලා තිබ්බ එකක් වෙජී කෑවද දන්නෙත් නෑ. ඒක තවම අභිරහසක්. ඒත් වෙජී වෙනුවෙන් අපි අදටත් පින් දෙනව.
පස්සේ නෝනගෙ ඉල්ලීමට වෙන පූසෙක් ගෙනාවත් එයා වෙජීගෙ පැත්තකින් තියන්න පුළුවන් එකෙක් නෙමේ. මහ නඩාරයෙක් ඒකා. ඒ පූස් අපිව දාලා ගියොත් නම් ආයෙ සත්තු හදන් නෑ කියන මතේ දැන් අපි දෙන්න ඉන්නේ. අපේ සාලෙ වෙඩින් ෆොටෝ එක ගාවින්ම වෙජී වඩාගෙන ඉන්න අපි දෙන්නගෙ ලස්සන ෆොටෝ එකක් තියල තියනව. ඒක දකින දකින ගානෙ හොඳ තැනකම ඉන්න කියල මම වෙජීට පින් දෙනව.
(ඡායාරූපය අන්තර්ජාලයෙනි)
උපුටා ගැනීම: Gayan Widuranga Somarathna