වාසනාවට චතූගේ ජීවිතය අපායක් වීමෙන් වැලකිණි.චතූ වහාම දිවගියේ දෙමාපියන් අසලටයි.ඔවුන් නැවතවරක් ඇයව වැළඳගත්තේ මහත් සෙනෙහසිනි.”ඇයි චතුම්යා අපිට බොරුකලේ.අපි ඔයාට කොච්චර ආදරේ කළාද.ඔයාට ඒ ආදරේ මදිවුනාද
“මගේ මේ තීන්දුව පැමිණිලි කරුවන් හා චූදිතයින් පිළිගත යුතුයි.ඒවගේම එය අභියෝගයට ලක්කල නොහැකියි.” මෙසේ පවසා නඩුකාරතුමා තීන්දුව ලබාදුන්නේ සියලු දෙනාගේ විශ්මිත දෑස් එතුමා වෙත යොමු
“මොන කරුමයක්ද දෙයියනේ මං මේ කරගත්තේ.මංවගේ මෝඩියෙක්.නිසල් කියනදේ නිකමට හරි ඇහුවනම් මෙහෙම වෙන්නෑනෙ.ඒ ළමයා මං හින්දා ගුටිකාලා ඉස්පිරිතාලෙ.මං මහ පව්කාරියක්”ඇය දවස පුරා තනිවම කියවන්නේ ඔය
“ප්‍රවීන් දොර ඇරහන්.උඹ කිවුවෙනම් කොහොමද.උඹේ වැඩේ ඉවරඋනගමන් මට දෙනවා කියලා.උඹේ සුරංගනාවි මගේ කරගන්න ඉවසිල්ලක් නැතුව ඉන්නෙ මං”ඔහු උමතුවෙන් මෙන් කියාගෙන ගියේය.ඇය තමාටම දොස්නගා ගත්තේ කල
ප්‍රවීන්ගේ වියරු සිනාහඬ පරදා චතූ කලේ කඳුළු හලමින් හැඬීම පමණි.මෙතෙක් අම්මයි තාත්තයි තමාව හදාවඩාගැනීමට කල වෙහෙසත් ඇය ප්‍රවීන් නිසා ඔවුන්ට බොරු කල අයුරුත් මැවී පෙනුන
දින දෙකකට පසු චතූට දැනගන්න ලැබුණේ පහරකෑමක් නිසා නිසල් රෝහල් ගතකර ඇති බවයි.එහෙත් ඒ ගැන ඇයට පසුතැවීමක් නොවිණි.” චතූ අපි හැමදාම පන්තියෙදි විතරයි හම්බවෙන්නෙ.හරියට කතාකරන්නවත්
චතූගේ සිතේ දෙමාපියන්ට දුරකතනය හසුවේවි යැයි බියක් තිබුණි.ඇයට දුරකථනයක් අරන් දෙන්නට තරම් චතූගේ මාපියන්ට වත්කමක් තිබුණේ නැත.චතූගේ පියා ඇයව උස්මහත් කලේ ලොතරැයි කූඩුවක ලොතරැයි විකිණීමෙනි.නමුත්
ඇය චතුම්යා දේවින්දි සේනාරත්න.හැමෝම ආදරේට ඇයව ඇමතුවේ චතූ යන ආදරණීය නමින්ය.ඇයට සිටියේ මව හා පියා පමණි.ගමේ පාසලේ දී හොඳින් ඉගෙන ගත් ඇය සාමාන්‍ය පෙල විභාගයෙන්
“අයියෙ පොඩ්ඩක් ඉක්මනට යමුද….” මම ත්‍රීවිල් එකේ අයියට කිවුවෙ අහිංසා මිස්ගෙන් බැනුම් අහන්න වෙයි කියලා බයට. “පේනවනෙ මල්ලි ට්‍රැෆික් එක.ඉක්මනට යන්න බෑ…” ඒකත් ඇත්ත. පේන
මමත් කලබල වුනා එකපාරටම.මොකද කියලා.ඉක්මනට දිවුවෙ ඒකයි එයා ළඟට. “අක්කෙ ඇයි මොකද ප්‍රශ්නෙ…”මම ඇහුවෙ අඳුරන්නැතිවුනත් කෙල්ලෙක්ට කරදරයක් වෙලාවට පිහිට වෙන්න ඕන නිසා. “අනේ මල්ලි අර
මගේ වෙලාවට බොරුවක් මතක් වෙන්නෙත් නෑ.”ආ අපේ සර් කැමතිද දන්නෑ ඒකට….” මට වෙන කියන්න දෙයක් නැතුව නිකන්ම කියවුණා. “ඒක ප්‍රශ්නයක් කරගන්න එපා.මම එයාට කථාකළා.මුලින් නම්
මම පොඩ්ඩක් ඉඳලා ඇඳුම දාගත්තා.ඒක ගානට.මටම කියලා මැහුවා වගේ.මම එතනින් එලියට එන්න හදන කොටම මාව හොයාගෙන වේටර් අයියා ආවා. “මේ මල්ලි ඔයාගෙ නම මොකක්ද?” “මම
මගේ ජීවිතේ මම කරන්නෙ අරමුණක් නැතුව ඔහේ ඇවිදින එක පාරවල් දිගේ.සමහර විට ඒ මගේ දෛවය වෙන්නඇති.කන්න මොනවාහරි ලැබුණොත් කාලා නැත්තම් වතුරටිකක් බීලා බඩගිනි නිවාගන්න ජීවිතයක්
අම්මේ …..මට කියනවද අරකිගෙයි අර ඇමතියාගෙයි සම්බන්දෙ මොකක්ද කියලා .එක පාරටම කඩාපත්වුනේ මෙහෙට එකිව හොයාගෙන..මොනවා උනත් ආයේ නම් එකිව මේ ගෙදරට ගෙන්න එපා… එකීව නොගෙනාවොත්
නංගීගේ මනාලයා යශ්….. ම්ම්ම්… මොනාද කල්පනා කරන්නේ ….. මැණික….යශ් කතාකරේ ලොකු හුස්මක් අරගෙන…හරියට ලොකු කතාවක් කියන්න වගේ… ම්ම්ම්… ඔයාට මාව විශ්වාසද…කව්රු හරි මං ගැන වැරදි
කෙල්ලේ බලපං කව්ද ආවේ කියලා.. මොනාද අනේ මං මේ වැඩක්…ඔයා ගිහින් බලන්න අම්මා… අනේ බං කෙල්ලේ උදේට හැන්දෑ වෙනක්ම් කරන්නේ ඔය එක එක ගොම ගොඩවල්
විභාගය ටිකක් ළං උණ ගමන් බොහෝ දෙනෙක් කියනවා “පාඩම් කරපු කිසිම දෙයක් මතක නැහැ, ඉස්සර වගේ නෙමෙයි දැන් මට දවස් දෙක තුනකට කළින් කියවපු කොටසක්
මම නම් හැදුවෙ ඒ ශාකයේ කොල කරවල දාල බැදුමක්…සත්තකින්ම නිතර දෙවේලේ දරුවන්ට හදල දෙන්න වටින තරමට ගුන රැසක් මෙවයේ තියෙනවලු .ඒ වගේම හරිම රසවත්…මේවයේ කරල්
ලිංගිකව එක්වීම සඳහා අලි දෙදෙනකුගේ සිත් එක් ඇතින්නක් කෙරෙහි යොමුවූ විට එම සතුන් දෙදෙනා අතර ගැටීමක් ඇතිවේ, දුබලයා පැරැදී පලා යයි. ඇතුන් දෙදෙනකු සටන් කරන විට එකෙකුට මාරාන්තික තුවාල හෝ මරණය සිදුවිය හැකිය. මෙහිදී සටනකට සුදුසු ලෙසින් දළ දරන්නාට ජය අත්වේ.
අලියකු, ඇතෙකු සමඟ සටනට පිවිසෙන්නේ නැත. හේතුව තමන්ට නියත මරණය අත්වන බව අලියා හොඳින්ම දන්නා නිසාය. නමුත් ඉතා කලාතුරකින් ඇතැම් නිර්භීත අලි යුක්තිය හෝ ආත්මාභිමානය වෙනුවෙන් තමන්ට ස්ථිර මරණය අත්වන බව දැන දැනත් ඇතුන් සමඟ සටනට එළැඹෙති.
අපේ ඉස්කෝලේ 50 වෙනි සංවත්සරය නිමිත්තෙන් ඔන්න අධ්‍යාපනික ප්‍රදර්ශනයක් සැලසුම් කරන්න පටන් අරන් තිබ්බා. මේ වෙද්දි මම ඉදියේ 12 වසරේ. ඒ දවස් වල ඉදලම ඉස්කොලේ
මේක වෙද්දි අපි 10 වසරේ. හොස්ටල් එකේ සමිතියක් තියෙනවා. මෙතනදි ඉතින් අපේ සැගවුනු දක්ෂතා ඔප් නංවන්න හැකියාව ලැබෙනවා. සින්දු කියන්න ඩ්‍රාමා එකක් කරන්න තමන්ට පුලුවන්
මේක වුනේ අපි 10 වසරෙ ඉන්නකොට. සාමාන්‍යයෙන් හොස්ටල් එකේ 10 වසර සහ 11 වසර අතර හැම අවුරුද්දෙකම දවසක් දාගෙන තියෙනවා මහා බුලට් යුද්ධයක්. මේකට සහභාගී
හොස්ටල් එකක් කිව්වම කන්න දෙන විදිහ දන්නෙ හොස්ටල් වල ඉදපු උන්ම තමයි. හැමදාම කල්දේරම් බත මැටි ගිලින කිඹුල්ලු වගේ ඔහේ බෙලෙක් පිගන් වල දාගෙන ගිලපු
ආපහු ඉස්කෝලේ කාලෙට යන්න හිතුනා. මේ කියන්න යන්නේ අපේ ඒ ලෙවල් කාලේ ගියපු විනෝද චාරිකාවක් ගැන. මම කලින් කියලා තියෙනවනේ මුං මාව වානිජ සංගමයේ සංවිධායක
ශිහාන් උන්මාදය 2 ( අවසාන කොටස ) හැමදාම ශීහාන් ගැන ලියන්නේ කියලා බයින්න එපා හොදේ..මුල් කොටස කියවපු අයට මේක රහ වෙයි. ශිහාන්ගෙ හමුවීම එන්ටර් වෙමු
ලඟ ලඟ එන A/L හෝ Term Test එකට කළින් පාඩම් කරගන්න අවශ්‍ය කොටසක්, පන්ති වලදි මඟහැරුණු කොටසක් තියෙනවද? නැත්තන් උගන්නපු කිසිම දෙයක් තේරුණේ නැද්ද? සමහර
සොෆ්ටෙයා හීන ඔය මොන මොන ආතල් ආවත් ඉගනගන්න කාලෙ තරං විනෝදෙයක් නෑ කොයි කාලෙවත්. ඒ ලෙවල් කරන්න මුලිම්ම ඉස්කෝලෙ ගිය දවසෙ ක්ලාස් ටීචර් එක එකා
එතකොට අපි 10 හරි 11 හරි.එදා හවස ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙනකොටම වැස්සා වැස්සක් ඒක ආයේ එසේ මෙසේ වැස්සක් නෙවේ යකාගේ වැස්සක්. කුඩයක් තියා කුඩ මිටක්වත් අපි
ඔන්න ඉතින් මං ගියේ කොළඹ ප්‍රසිද්ධ පෙලේ පිරිමි පාසලකට.ගියා විතරක් නෙමෙයි 6 වසරේ ඉදලා 11 වෙනකන්ම ඉස්කොලේ හොස්ටල් තමා ඉදියේ.ඒ කාලෙ ඉතින් දවසට 3 4
ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ තිබ්බ ලොකුම චූන් එක තමා කාසියෙ බූතයා. එහෙව් ආතල් දුන්න බූතයෙක් මට උපන්තේක්කට හම්බෙලා නෑ. මං මේ සම්මජ්ජාතියෙ බය දේකට තියනවනං ඒ