Month: January 2021

ඒ කඩවසම් නලුව මාව වේදිකාවට කැදවාගෙන ආවා. මම ඇදල හිටියෙ රෝස පාට දිලිසෙන ගවුමක්, ගවුමත් බිම දිගේ ඇදීගෙන මම සින්ඩරෙල්ලා වගේ වේදිකාවට ආව. එහා ගෙදර

මේ ටිකෙ අපි බැලුවොත් වැඩිපුරම තියෙන්නෙ නැන්දම්මලා නෑනලා නිසා දුක් විදින ලේළිලගෙ පෝස්ට්. මේ අපේ වයසෙ කාන්තාවන්ගෙ සෝකාලාපයක් ඉතින් ඒක අපි අපේ දුවලටත් විදින්න දෙනවද….?

දිනක් විත්ති කූඩුවේ සිටි තරුණ බිරිඳක ගෙන් විනිසුරු දික්කසාද වීමට හේතු විමසා සිටීමේදී ඇය මෙසේ කියා සිටියාය.. විනිසුරු – ඔබ දන්නවාද ඔබට එදිරිව ඔබේ ස්වාමිපුරුෂයා

කතා ලියන්න දක්ශයෙක් නං නෙවෙයි මං .ඒත් කතා කියවනකොට කතාවක් මටත් දාන්න හිතුනා .මේ සිද්ධිය වුනේ මං දෙවෙනි වතාවට උසස් පෙල ලියලා රිසාල්ට්ස් එනකං ඉන්න

මම උසස්පෙළ ඉවරවෙලා aat කරා . දවසක් මම ක්ලාස් ඇරිලා ගෙදර යද්දී මගේ ජිවිතේ උඩු යටිකුරු කරන ලියුමක් ගෙදරට ඇවිත් . අම්මගේ මූණේ හිනා මල්

සම්පූර්ණ කතාව කියවන්න..(ජීවිතය හදාගන්න අය සඳහා පමණි ) පෙරේදා දිනයේදී මම colombo යන්නට විය..දළදා ගමින් (අනුරාධපුර – colombo) bus රථයේ නැඟ colombo එන විට හවස

මේ සිදුවීම වුණේ ගිය අවුරුද්දේ මම උසස් පෙළ විභාගයට පාඩම් කරන දවස් වල . මම පොඩි දවස් වල ඉදලම සත්තුන්ට ගොඩක් ආදරෙයි .මගෙ ලග සුරතල්

13 වැනි සියවසේ දී යුරෝපයෙන් ඇරඹුණු ‘මායාකාරියන් දඩයම් කිරීම’ කෙටි කාල සීමාවක් තුළ දී ජර්මනිය, ප්‍රංශය, ඉතාලිය, සහ ස්විට්සර්ලන්තය වැනි යුරෝපීය රාජ්‍යයන්ගේ පමණක් නොව ඇමෙරිකා

ගැහැනිය දික්කසාද වුනොත් මිනිස්සු කියන්නේ, ඇයට එක පිරිමියෙකු තියාගන්න බැහැනේ….කිසිම දෙයකින් සැහීමකට පත් වෙන්නේ නැහැ…..! ඇය දුෂණය වුනොත් වචනයෙන් හෝ කායිකව මිනිස්සු කියන්නේ, එයා ඇඳගෙන

“ඇයි තාත්තේ මේ විභාගය කරන්න ඕන…..?” ” මේක පුතේ .. දුප්පත් ඉස්කෝලවල දුප්පත් ගම්වල දක්ෂ ළමයින්ට.. ලොකු ඉස්කෝලෙට එන්න.. ඉගෙන ගන්න රජයෙන් ශිෂ්‍යත්ව මුදලක් ගන්න…”

ජීවිතේ හොඳම කාලෙ ගෙදරට වෙලා පරිගණකයක් ඉස්සරහ ගෙවන්න වෙලා දැන් ඉතින් අවුරුද්දකටත් කිට්ටුයි මයෙ හිතේ. මොනව කරන්නද ඉතින් පැමිණි දුක් පැණි රසයි කියල ඉන්නව මිසක්.වැඩේ

එක්තරා ප්‍රකාශන ආයතනයක පාලකයින් ඉතාමත් පුදුමයට පත් වුණා… තමාගේ සේවකයන්ගෙන් කෙනෙක් සේවා ස්ථනයේ ඔහු වාඩි වී සිටින පුටුවේම මියගොස් දින පහක් ගතවන තෙක්ම…. වෙනත් සේවකයන්ගේ

පාසැල් ගමන අත්හැර යමින් සිටි සිසුවියන් උනන්දු කරමින් ඔවුන් පාසලට ගෙනවිත් අධ්‍යාපනය ලබාදෙමින් ඉන්දියාවේ මහාරාෂ්ට්‍රා ප්‍රාන්තයේ දුෂ්කර ගම්මානයක ළමා විවාහ අවම කරමින් දැඩි ගරුත්වයකින් ගුරු

මේ කතාව මම පෙර පාසල් ගුරුවරියක් ලෙස කටයුතු කළ කාලයේ වුනු සිද්ධියක්. මගේ දරුවන් බලා ගැනීමේ අපහසුතාවයක් නිසා මං රැකියාවෙන් සමු ගත්තා. ඒත් ජීවන අරගලයට

ඉස්කෝලෙ පොඩි පන්ති වලදි පොළක් කියල එකක් තියෙනවනෙ. ඒ කිව්වෙ ලමයි ගෙදර කන්න තියෙන පොල් ගෙඩියයි, කෙහෙල් අැවරියයි, පොලොස් ගෙඩියයි, මුකුණුවැන්න මිටියයි අරකයි මේකයි සේරම

පාරට බැස්සම, තැනකට ගියාම අහන්න දකින්න ලැබෙන දේවල් එක්ක ලියන්න හිතුනෙ. අපේ රටේ පෝලිමක ගිහින් වැඩක් කරගන්නව කියන්නෙ ලේ ටික කෝපකරගෙන ගෙදර එන සීන් එකක්.

“අම්මා අම්මා ඕ ඕ “ “ශා සුප් එකක්, යම්ම්ම්ම් රසායි හොදේ, තැන්කූ පැටියෝ” ඊයේ හවස අපේ අවුරුදු දෙක හමාරෙ චූටි කොලූ මට සුප් එකක් හදන්

මේක මගේ අත්දැකීමක් නොව මගේ පියාගේ අත්දැකීමකි. ස්වභාවයෙන් මගේ පියා තරමක රළු ගති පැවතුම් ඇත්තෙකි. ස්වශක්තිය සහ ආත්මවිශ්වාසය ගුරු කොට ගෙන දිවි ගෙවයි. ග්‍රහදෝෂ, මිථ්‍යාදෘෂ්ටික

එලොන් මාස්ක්, බිල් ගේට්ස්, ජෙෆ් බේසොස්, මාක් සකර්බර්ග් වගේ නම් ගැන මතක් වෙද්දිම හිතට එන්නේ සල්ලි. මොකද මේ අය ලෝකෙ ලොකුම සල්ලිකාරයෝ නිසා. හැබැයි මේ

අප නිදා සිටියදී අනවශ්‍ය ආත්මයන් අපගේ නිවසට හෝ කාමරයට ඇතුළු නොවීමට ඔවුන් රාත්‍රියේදී අපව ආරක්ෂා කරන බවට ලෝකයේ බොහෝ මිනිසුන් අතර විශ්වාසයක් ඇත. එයට හේතුව

“පුතා මේක අම්මට හරි ආච්චිට හරි පරෙස්සමට ගිහින් දීල ඉක්මනට එන්න” හිස් තේ කෝප්පය හා පීරිසිය දරුවගෙ අතට දෙන ගමන් මම කීවා. “ආච්චිට…??” දරුව අමුතු