පෙම් කතා

මම පුංචිකාලේ ඉදලා ජිවත් උනේ නගරයේ ප්‍රධාන විදියක පසෙකින් තිබු නිවසක . ඒක අපේ පරම්පරාවෙන් ලැබුණු ගෙදරක් . සීයාගේ තාත්තා , ඊට පස්සේ සීයා ,

ඇයට තිබුණා ලස්සන කුඩයක්. පළවෙනි වතාවට ඒ කුඩේ ඉහළන්න වුනේ අපේ තෙවන හමුවීමෙදි ආපු ඒ මහ වැස්ස නිසා. මම එක අතකින් කුඩේ ඉහළගෙන අනිත් අතින්

ඒක ලා මීදුමක් එක්ක වැස්ස වැටුනු හවසක්. වැස්සේ සද්දෙත් එක්කලා වැව රවුම හරිම නොසසුන් උනා. පාට පාට විදුලි බුබුලු එක දෙක පත්තුවෙද්දී වැස්ස නිසා හිරවුනු

කැම්පස් එක ළඟින් බහිනකොට රෑ හතත් පහුවෙලා. මං හෙමින් හෙමින් හොස්ටල් එක පැත්තට ඇවිදගෙන යන්න පටන්ගත්තා. වෙනදට නම් මං එනකල් සරලා මෙතන ඉන්නවා. ඒ දවස්

” එයාගෙ හීනෙ, දැන් මොනා කරනවද, කොහෙ ඉන්නවා ඇද්ද” සුදු සාරියකින් සැරසුණු සුදු උස නීතිඥවරියක් උසාවි සංකීර්ණය වෙත යන අයුරු අහම්බෙන් දුටු මතීශ සිතන්නට විය.

තරු පිරුණු අහස දිහා බලාගෙන මම අදත් කල්පනා කරනවා…ටික වෙලාවක් අහස දිහා බලාගෙන ඉද්දි හැමදාම වගේ මම මට පේනමානේ වැඩිපුරම දිලිසෙන තරුව මෙන්න මේක කියලා

දිනය කවදාදැයි හරියට මතකවත් නැති දවසක මා ඇගෙන් ප්‍රේමය ඉල්ලුවෙමි. ඒ වන විට මා ප්‍රේමය යනු කුමක්දැයි කියාවත් හරියට දැන සිටියේ නැත.විභාගය අවසන් කොට ජොබ්

” නෑනන්ඩීලා ඕනෑම මොහොතක තමන්ගෙ ඇවැස්ස මස්සිනාලව ආදරයෙන් භාරගන්නව.” යැයි මගේ බිරිඳ විහංගි කිව්වා. බොර පාටට හැරෙමින් තිබෙන ඇගේ වෙහෙසකර දෙඇස් මගේ මුහුණේ සියුම් රේඛාවන්

” අම්මා …. ඉරිදා යාලුවෙක්ගෙ බර්ත්ඩේ පාටියක් තියෙනවා “ මගේ කෙල්ල එහෙම කියද්දී මම දන්නවා ගොනා හැරෙන්නේ පොල් පැලේ කන්න කියලා . වැඩිය අටුවාටික කියව

හැමෝගෙම ජීවිත වල තමන්ගේ ආදරණීය මතක ගොඩක් එකතු වෙලා තියෙන තැනක් තියෙනවා. ජීවිතේ මොන තරම් අවදි පහු කරත් ඒ මතක කවමදාකවත් අමතක නොවෙන තරමට අපේ

අචින්තගේ සහ නිශාදිගේ පාසැල් ප්‍රේමය නිශාදිගේ ගෙදර දැඩි විරෝධය මත වුව ද දලු දා වැඩුනේ දෙදෙනාගේ ඇති අසීමාන්තික සෙනෙහස නිසාය. අවසන නිශාදිගේ දෙමාපියන් සියලු අවි