කෙල්ලෙක් උන මට බයිසිකලයක් තිබ්බා.මම ඉස්කෝලෙ ගියේ ඒක පැදගෙන.අපේ පංතියෙ හැමදාම පළවෙනියා වෙන රුචිර ඉස්කෝලෙ ආවේ පයින්.මුලින් මුලින් මම එයාව පහුකරගෙන ආවේ මාර ඔළුවෙන්.හැරිලවත් බලන්නෙ
ගල්ගුහා වැනි ස්ථානවල බොහෝ විට ජීවත් වූ අතීතයේ මිනිසාට වාසස්ථාන ලෙස විශේෂයෙන් සකස් කරගත් ස්ථානයක් අත්‍යවශ්‍ය නොවී ය. කෙසේ නමුත් සමාජ, ආර්ථික සහ විවිධ අංශවල
“චූටි දූ නැගිටින්නකෝ ළමයෝ”, උදේ පාන්දරම අම්මාගේ හඬින් අවදි වූ මා ඇස් පියාගෙනම කුස්සියට ආවේ උදෑසන තේ කෝප්පය දවසේ මුල් සුබ දසුන ලෙස බලා ගැනීමටයි.
ඇත්තටම මට මේ කතාව ලියන්න හිතුණේ මම මුහුණු පොතට දැම්ම කවියක් නිසා… ඒ කවියට ලැබුණු ගැහැනු ප්‍රතිචාර නිසා… ඒ ප්‍රතිචාරවලින් වැඩි ප්‍රමාණයක්ම මිතුරියන්ගෙන් ලැබුණු අදහස්…
ගැහැනු දරුවකුට අවුරුදු විසිඑකක් කියන්නේ ජීවිතයේ හොඳම තරුණ කාලය. ඒ වයසට ලෞකික ජීවිතයේ අනිත්‍ය වටහා ගන්නවා කියන්නේ අපට හිතාගත්නත් අමාරුයි. එහෙම ජීවිතය වටහාගත් තරුණියක් පසුගිය
මිනිහාට අපිත් එක්ක මොන ඇරියස් එකක් තියෙනවාදැයි අපි තාමත් නොදනිමු. ඉපදිච්ච දවසේ ඉඳං අපි ගැන කියන්න පුලුවන් හැම ජහජරා කතාවක්ම කියා ආයි කොහෙදි හරි දැක්කත්
පබා මැණිකේ ජනෙල් පියන් ඇරලා වලව්ව ඉස්සර හා ඇහැළ ගහ දිහා බැලුවා. මලින් බර උණු ඇහැළ ගහ වෙනදා වගේමයි.කිසි වෙනසක් නෑ. නමුත් අදින් පසු අවරුදු
තව පැය බාගෙකින් පස්සේ හිටං ලංකාවේ යූටියුබ් සෙට් එක ” යොහානි ලංකාවට එන ගමන් කරපු දේ” ඇත්තටම වෙලා තියෙන්නෙ ඒ ලමයා ලංකාවට එමින් ගමන් ප්ලේන්
කුඩා කල සිටම කෙට්ටු හීන්දෑරී ශරීරයකට හිමිකම් කී මා පවුලේ හතරවෙනියා විය. මට වඩා බාල වයස්වල සිටියවුන් උසින් සහ මහතින් වැඩෙද්දි මා එදෙස බලා හීල්ලුවෙමි.
විශාල ධනවතෙක් ඔහුගේ මුදල් ඔබට පරිත්‍යාග කරන්නට හදන්නේ නම්, ඔබට කුමක් සිතෙන්නේද? ඒ ධනවතා රුපියල් බිලියනපතියෙක් නොව, ඩොලර් බිලියනපතියෙක් හෝ, මයික්‍රෝසොෆ්ට් වැනි සංවිධානයක් විසින් ඔබව
ෆැක්ටරියක් අයිති චීනෙක් දවසක් අපිට උගේ තැනට එන්න කිව්වා පොඩි ගනුදෙනු වැඩකට. එතකොට අපි හිටියෙ එහේ. එහේ කිව්වෙ චීන රටේ. චීනෙට ගියාම රෝමෙට එහා. උන්
මේක මට සිදුවුන කතාවක්.. ටිකක් නෙමේ ගොඩක්ම අධිස්වභාවිකයි. මගෙ තාත්තා doctor කෙනෙක්. අපේ ගෙවල් තිබුනෙ කෑගල්ලෙ. තාත්තා doctor කෙනෙක් හින්දා එයාට මාරුවීම් හම්බෙන සැරේට අපිත්
මේ සිදුවීම උනේ 2003 අන්තිම වගේ. කොළඹ ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලික රෝහලක ඇඩ්මිට් උනු යාළුවෙක් බලන්න කියලා අපි තුන්දෙනෙක් AL ක්ලාස් ඉවරවෙලා හවස හොස්පිටල් එකට ගියා. අපි
1999 අවුරුද්දේ අපි ඉස්කෝලේ 10 ශ්‍රේණියේදී වෙච්ච දෙයක් මේක. අපේ ඉස්කෝලේ ශ්‍රීමත් අනගාරික ධර්මපාලතුමාගේ ගුණසැමරුම වාර්ෂිකව පවත්වනවා. ඉතිං දහවල් දානයට බත්, වෑංජන පංතියේ ළමයි ටික
අපි රෑ නිදාගෙන සිටින විට මොන තරම් හීන දකිනවද. ඒ සමහර හීනවලට තේරුම් තියෙන බව විශ්වාස කරනවා. ඉතිං එහෙම අපි රෑ හීනෙන් සර්පයෙක් දැකක්ම ඒ
උසස්පෙල විභාගයෙන් පස්සෙ විශ්ව විද්‍යාල අපේක්ෂයින්ගෙ රිසල්ට් එක, රෑන්ක් එක මොකක් වුනත් විශේෂයෙන්ම සැලකිලිමත් වෙන්න ඕන තමන්ගෙ ඉසෙඩ් අගය ගැනයි. මොකද රිසල්ට් එකක් මොකක් වුනත් ලමයෙක්ට කැම්පස් යන්න පුලුවන් ද බැරිද කියලා තීරණය වෙන්නෙ ඉසෙඩ් අගය මත නිසා. ඒ වගේම
රටේ පවතින නවතම තත්වය සැලකිල්ලට ගෙන, උසස් පෙළ මීට පෙර දැනුම් දුන් දිනයන්හිදීම පැවැත්වීමට හැකිද යන්න පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට විභාග දෙපාර්තමේන්තුව සූදානම් වන බවත්,
ලඟ ලඟ එන A/L හෝ Term Test එකට කළින් පාඩම් කරගන්න අවශ්‍ය කොටසක්, පන්ති වලදි මඟහැරුණු කොටසක් තියෙනවද? නැත්තන් උගන්නපු කිසිම දෙයක් තේරුණේ නැද්ද? සමහර අය ගෙදර තමන්ගේ අක්ක කෙනෙක් අයියා කෙනෙක් ගෙන් ඒ කොටස අහගන්නවා. ඒ වගේ කෙනෙක් ගෙදර